innan heilsuverkið, eru tað eisini oftast menn, sum sita í leiðslunum. - Tey sum taka avgerðirnar eru læknar ella mannligar sjúkrarøktarfrøðingar. Hetta er ein javnstøðuspurningur, tá lønarlagið hjá monnum [...] Vesturheimurin tømir Afrika og eystureuropeisku londini fyri starvsfólk innan heilsuverkið, bæði læknar og sjúkrasystrar. Sostatt sleppa okkara egnu politikarar undan at útbúgva fólk við høgum førleikum

byrjanin til endan hjá føroyskari elituítrótt, um 3-2 hvørvur av sjónvarpsskíggjanum fyri well. *** - Læknar og sjúkrarøktarfrøðingar skulu í størri mun enn í dag duga at vera medmenniskju og eisini hugsa um

gjalda læknum fyri at reklamera og ráðgeva um heilivág. Samanlagt hava í minsta lagi 57 amerikanskir læknar góðtikið gjaldingar upp á minst 100.000 dollarar frá Novo í sambandi við annan av hesum báðum heilivágum

serfrøðingar sanniliga eisini ósamdir. Um talan er um sakførarar, búskaparfrøðingar, fiskifrøðingar, læknar ella aðrar serfrøðingar, so eru hesi ymisk á máli. Vit politikkarar skulu lurta eftir teirra ymsu

so avgjørt er, og altruistiska ynskið at minka um brek í sjálvum sær. Nærum uttan undantak uppliva læknar fullstendiga undursom, umsorganarfull og upplýst foreldur, ið elska sítt brekaða barn, men so skjótt

og handfaring av náta og menniskjansliga psittacosis sjúku í Føroyum. Eisini verður staðfest, at læknar og onnur starvsfólk, sum viðgera sjúklingar, sum hava verið í sambandi við náta, eiga at kenna hesa

sum tey kalla seinastu røktina. B6 hevur eina palleativa stovu til ta terminalu tíðina. Har royna læknar, sjúkrasystrar og sjúkrahjálparar at tryggja teimum terminalu ein virðiligan deyða. Eisini sperd [...] Tær vita bara, at tær eisini duga. Sambært teimum er kunsturin, tá ið tú at fæst við menn, sum eru læknar, at tú skalt geva teimum hugskot á ein nóg óbeinleiðis hátt. Stutt eftir fáa teir ta fatan, at tað

Vegna sokallaða „jødaboykottið“ í apríl 1933 var torført at útinna sjálvstøðugt arbeiði, eittnú læknar, løgfrøðingar og dómarar høvdu ikki møguleika fyri at útinna sítt starv. Harvið var grundarlagið

stóran mun, manglar enn nógv at verða gjørt fyri at gera ein muna­góðan bata – ikki eru nóg nógvir læknar og útbúgv­ingarstøðið sum heild má verða nógv hægri, um vend skal koma í. Meðan vit sótu og tosaðu

sær føroyingurin tey sum eina útreiðslu, ið tíbetur sleppur sær burtur. At útbúgva búskaparkøn ella læknar er jú stór útreiðsla, tað er nóg tungt, at tey øll skulu liva av fiskivinnuni, um tey koma heim aftur