bóndahúsið »Inni-stova« stóð og vøggan við. Har búleikaðust Joen Pauli Joensen, bóndi, føddur í Vági 2. des. 1850 og Sophie Cathrine Ziska, fødd í Gerðum 4. sep. 1849 saman við børnum sínum. John Reid Bjartalíð

fáa søguna skrivaða í eini sannari og betri kontekst, ber væl til hjá okkum báðum at draga eina línu! 2) Fyri tað næsta, harra Jón, so kann ein rætting til eina ráðandi subjektiva uppfatan aldri verða universel

teim ymsu plantunum, eru tær útdeyðar, í vanda ella er støðan ivasom. Fleiri plantur finnast bert á 2 - 3 støðum í Føroyum og ikki øll støðini hava tað so gott. Onkrar plantur finnast ikki í so nógvum øðrum

hava eina ávísa javnvág yvir fleiri ár. Sjálvur vænti eg, at vit fáa undirskot á fíggjarlógini komandi 2-3 árini. Skal gongdin vendast, er alt avgerandi, at fiskaprísirnir fara upp aftur, tí annars verður

fyri onkrum skeiði, har fólk eisini komu norðanífrá. Einar trappur í vestara enda leiða okkum niður á 2. hædd. Her, og í kjallaranum, fer ungdómsklubburin at halda til. Tey ungu skulu fyrst av øllum hava

alarar vanliga settu út tvær ferðir um árið - um várið og um heystið - høvdu vit í dag kunnað framleitt 2,5 miljónir smolt um árið. Støðin er væl útbygd, og kapasiteturin er stórur. Nevndarformaðurin sigur

sakini. Brúkar allar snildir. Hann veit væl, at tann, sum rópar harðast, verður hoyrdur. Fær enn tá TV2 í Danmark at hjálpa sær, at berjast ímóti hesi órættvísini. Fastløntu útvarpsmenninir hoyra upp í hesar

"ommupettið" dillar so lysti-liga góða løtu eftir, at tú ert givin at vinka? So er hetta nakað fyri teg. 2. Kundi tú hugsað tær at fingið dintilin upp frá gólvniveau? So er einki at ivast í hjá tær. Kom í sving

Joensen, sum var biðin um at siga sína hugsan um fosturtøkumálið í Føroyum á donsku sjónvarpsrásini TV2, sum í sending sunnukvøldið varpaði ljós á fosturtøkumálið í Føroyum. Í farnu viku kom enn einaferð

. Hann segði, at ein partur teirri "succes", sum føroyska fiskivinnan hevur upplivað fram til fyri 2-3 árum síðan, eitt nú botnar í, at skipini vórðu loyst frá virkjunum. Árni Joensen segði, at vil keyparin