orminum! Kongsins politi og soldátar sigraðu stórt á »sønner af de slagne« og dusaðu sær í »magtens sødme-«. Og eftir á vali lógu tey illa hagreiddu og verjuleysu. Særd og illa bard. Og nøkur fóru í fangahús [...] Maina, Tormaina, Ásbjørg, Jóngerð, Kirstin P. og Kirstin Klakk. Tær vóru namar og tekkiligar og búnaðust skjótt, og eru nú at finna í fjálgum heimum og tignarligum størvum. Dreingjamegin sótu so »sibbarnir«: [...] áhuga og samhuga hava fylgt tíni sermerktu lívsleið, og sum vilja ynskja tær, André og Dikku við familju tillukku við 60 ára hvarvinum tann 4. januar, og ynskja tykkum alt gott í komandi tíð, og kippa

Dalinum, og sum doyði fyri tveimum árum síðani. Tey bæði giftust og fluttu inn í nýggju húsini í Uppsølum. Mamma og pápi vóru góð hjún og stuðlaðu hvørt øðrum í øllum. Tey fingu trý børn og fimm ommu- og abbabørn [...] hondum, bygdi og innrættaði, og sum mamma prýddi og hugnaði. Við takksemi goyma vit rík minni um okkara kæra heim og okkara góðu og trúføstu foreldur. Mamma legði lív sítt í Harrans hond og hevði ofta Guds [...] Hon helt húsið reint og snøgt, gjørdi mat, vaskaði klæði og hjúklaði um familjuna og gjørdi alt so heimligt og fjálgt. Mamma var miðpunktið og tryggleikin í okkara heimi. Mamma var næstan altíð inni. Hon

støðugt hevur verið “on”, og sum árla og síðla og gerandis og heilagt hevur verið klárur í orðum og myndum at dekka tiltøk og hendingar. Frítíð og arbeiði hava verið eitt, og tá ið Jan spennir frá, so [...] Landa­vegnum, og tíðindi og miðlar og tað at leggja til rættis og at skipa fyri vóru heilt tíðliga eyðkendir eginleikar. Jan er havnarmaður. Mamm­an er Mia fødd Han­sen og av Funn­ings­stovu­­slag­num, og pápin [...] Jens Eli Ellefsen og Mort­­an Johannesen, aling av síl­um og laksi og Andrias Rein­ert, aling av gággum og kræklingi hjá Knút Nolsøe, vatnorkuútbyggingin hjá SEV og møguligar um­hvørvisligar avleiðingar

Viðoy, Svínoy og Fugloy. Men lat tað liggja. Nú ræður um at konan í Leirvik og kallur í Havn stevna til fundar og sess­ast aftur við sama borð at gera nýggja avtalu. Bygdar­ráðsfrúan í Leirvík og Bjarni Djurholm [...] herniðri. Tað ræður um at gera okkurt, sum fríðkar og mildnar teir tungu grótmolarnar. Innan fyri teir er nú ein vág, har børn og ung kunna rógva við smábátum og kajakkum, seta segl á jollur o.a. Tað verður [...] Martin Fjallstein Sorrig og glæde de vandre til hobe Lykke, ulykke de gange på rad Tað er nógvur politikkur til: Tunnils- og vegapolitikkur Grótpolitikkur fíggjarpolitikkur Umhvørvis- og nátturupolitikkur V

eitt ovurstórt ark, og so havi eg teknað strikur og formar um allan veggin, og ja, skjótt gjørdist sjálvt veggurin eisini ov lítil, og linjurnar fóru út av vegginum og upp í luftina og gjørdust ósjónligar [...] Í dag er hendan omman í stóran mun blivin til stovnar og skúlar, sum taka sær av upplæringini av børnunum og læra tey um føroyska mentan og mál og siga teimum søgur. ##med2## Skúlin er fremsti føroyski [...] aðrari tíð og einum heilt øðrum samfelag, tá menningin og læringin av børnunum í størsta mun fór fram heima við hús. Samfelagið í dag er, sum øll vita, kollvelt av tøknini, og filmar, spøl og sera nógv

inum í lívsins og ársins lá- og hátíðum. Ungi drongurin, sum keypir eina forelskaða rósu. Tá tvey góð koma inn og bíleggja blómur til brúdleypið. Tá tey doypa og konfirmera børnini. Og so allir brúðar- [...] meðan hon letur skápshurðar upp og peikar á stakkar av nýggjum reyðum, hvítum og svørtum stakum, føtum og skjularum. - Tey siga at litirnir í ár eru lilla, svart, grátt og hvítt. Vit gera eisini altíð nakað [...] reyðum silkikjóla frá Aberdeen og keyptum hárið úr Onglandi, fortelur Brynhild livandi, meðan hon poserar úti á gólvinum og forklárar um kjólan. Og hóast hon eigur átta ommubørn og eitt langommubarn, er tað

hennara starv. Deyði, sorg, vónloysi og meiningsloysi eru nakrar av gerandisavbjóðingum hennara. Og henni dámar væl, hóast tað mangan er tungt. Og hóast hon av og á kennir seg hjálparleysa.     - Hvussu [...] sítt frælsi. Tey tora ikki at taka ábyrgd og fáa tamarhald á egnari lagnu. Og so fer tað óttafulla menniskja at flýggja. Frá frælsinum. Ábyrgdini. Og sær sjálvum. Og avleiðingarnar av einum slíkum eksistensformi [...] hongur á krossinum og rópar eftir faðiri sínum, er jú tann ultimativa identifikatiónin við tað einsamalla og niðurundirkomna menniskja. Og tað er hesin boðskapurin um næstrakærleika og identifikatión við

øðrum stovnum og í nevndum. Taki virknan lut í samfelagskjakinum og havi drúgvar royndir frá ymiskum nevndararbeiði. Havi verið virkin í politikki og havi stillað upp til bæði býráðsval og løgtingsval. [...] á odda og einari støðutakandi nevnd, sum vil taka lut í námsfrøðiliga og samfelagsliga kjakinum. Nevndin skal saman við formanninum seta dagsskránna og gera alt fyri at røkka ynskjum limanna og tala teirra [...] hvat vit veruliga gera, og hvat vit standa fyri. Í einum livandi og virknum námsfrøðiligum umhvørvi eru vit før fyri at stuðla menningini hjá børnum, ungum og gomlum, eins og vit eru før fyri at menna

Jóhan og Jóhanna í 1930, Anna Bertha í 1932, Sólborg í 1934, Judith í 1935, Hans Jacob í 1937 og Ernst í 1939. Hetta vóru børnini í Kass, og skuldi tú hoyrast, var neyðugt at rópa hart í so stórum og tøttum [...] ættaður úr Kvívík og saman settu tey seg niður í Varðagøtu 26. í Havn og har vuksu báðar døturnar, Unnur og Súsanna upp. -Mamma okkara, Súsanna, var ættað úr Lamba, sigur Hilmar Kass og leggur mær lag á [...] árini og partvíst eisini sum prestafrúa, hevur hon mangan hevur hon havt pennin á lofti og ilskast um at onki var sum fyrr. Sum um tað ikki var nóg gott fyrr. Og so kann hon skifta heilt síðu og gerast

»at tey snara og renna, so menniskjuni eisini snara og renna«. Eftir drúgt prát aftur og fram skylti Karin, at tíðin sum so ongastaðni búði. Hon skilti eisini, at tað bar til at nýta tíðina og skapa nakað [...] skipar skiftið vøku og søvn, arbeiði og hvíld. Tíðin er karmur um Guds egnu opinbering av sær sjálvum. Hin ævigi Gud, ið sjálvur er uttan fyri tíðina, sum verður ásett og skipað av sól og mána, kemur til jarðar [...] komin væl áleiðis, og vit fara nú í jólafrí. Sunnudagurin var hin fjóðri í røðini, og jólini koma sum eitt vikuskifti. Sum altíð fevnir jólafrítíðin um ársskiftið. Eitt gamalt ár fer, og í durunum stendur