Í Klaksvík situr formaðurin í Norðoya Sambandsfelag og stýrir Norðlýsinum – har sambandshógvar viðhvørt skína ígjøgnum, hóast blaðið meira má metast sum lokalblað. Men tann sum ber prísin, er gamli hondlangarin hjá Óla Breckmann í Sørvági, Ólavur í Beiti, sum saman við Gunnari Skúvadal nú rekur Vágaportalin. Og størri politiskan boðfret finnur tú ikki.
Bestu dømini um, hvussu Vágaportalurin førir fólkafloksjournalistikk, er viðgerðin av Jørgen Niclasen í sambandi við, at Portalurin og Kringvarpið hava lagt fíggjarmálaráðharran undir at vera ein óreiðiligan tollsvindlara.
Sambært Beiti & Skúvadal, so ger Jørgen Nicalsen ongan feil. Tá hann verður úthongdur sum tollsvindlari á Portalinum og í Kringvarpinum, so finna Beiti & Skúvadal skjótt ein eygleiðara, sum heldur, at Jørgen Niclasen kom stryktur frá skuldsetingunum. Sjálvandi er »eygleiðarin« dulnevndur, tí hann er jú ikki til. Og sjálvandi kemur ein fíggjarmálaráðharri ikki styrktur frá at verða skuldsettur fyri svik. Og sjálvandi hevur Jørgen Niclasen eitt stórt problem av hasum málinum.
Í síðstu viku høvdu Beiti & Skúvadal aftur ein »flokspolitiskan« vinkul upp á Jørgen-málið. Hesaferð høvdu teir funnið fram ein »advokat«, sum metti, at Kringvarpið og Portalurin kunnu revast fyri skuldsetingarnar um tollsvik. Men heldur ikki hesaferð hevði »advokaturin« nakað navn, tí tað er sjálvandi eingin advokatur, sum sigur slíkt – uttan kanska Annfinn Vitalis Hansen.
Tað margháttliga av øllum er tó, at tað var á Vágaportalinum at Jørgen Niclasen fyrst var skuldsettur fyri at hava snýtt landið fyri pengar. Tað var í einum lesarabrævi 26. mai í fjør, sum redaktørurin á Vágaportalinum gloymdi at lesa, áðrenn hann legði tað út. Har vóru bæði løgmaður og Jørgen Niclasen skuldsettir fyri at hava kostað landinum pengar.
Í fjør heiðraði felagið hjá fjølmiðlafólkum fjølmiðlar fyri góð journalistisk avrik. Dimma plagdi í hinum endanum at geva ársins neyðrakett til onkran, sum hevði gjørt okkurt býtt – seinast var tað blaðstjórin sjálvur, sum var neyðrakettin, og tað er hann helst enn.
Men er ikki onkur prísur, sum Ólavur í Beiti og Gunnar Skúvadal kunnu fáa fyri at royna at blæsa lív í annars steindeyðu partapolitisku pressuna? Tað kundi kanska verið »Ársins boðfretur«?
