Í dag, 16. mai 2013, verður pápi mín 70 ár. At halda skil á áratali er ikki nøkur rakett-vísund, men alíkavæl kemur dagurin í dag óvart á meg. Eg síggi fyri mær henda mann, sum er so lættur á fóti og í sinni, og tykist hann heldur ikki órógvast av teimum umstøðum ella avmarkingum, sum árini hava við sær. Jú, aldur er bert eitt nummar. Pápi hevur altíð havt úr at gera, í arbeiði sum heima. Hann hevur altíð tikið fatt, verið vælgjørdur og hevur ikki spart seg sjálvan. Tá eru ikki stundir at gáa so nógv um árini, sum leggjast afturat.
Pápi vaks upp mitt í Havnini eftir 2. veraldarbardaga og hevur upplivað broytingarnar øll hesi árini. Av og á sigur hann frá onkrum løtum á leiðini og vísir bíløt, sum hann hevur tikið. Og tú fært eina kenslu av gomlu sjarmerandi Havnini, og hvussu tey búleikaðust tá. Eg hugsi, at hann eisini er sorgblíður av lyndi. Men ikki minst takksamur, “bara vit eru heit og mett”, vildi hann sagt. Tað er ikki sørt, eg hugsi um abba standa í stovuni og tosa um nøgdsemi og Gudsótta. Abbi gjørdist faðirloysingur sum 14 ára gamal, og hevur tað helst eisini havt árin á uppvøksturin hjá pápa. Pápi var elstur av 5 brøðrum og 2 systrum.
Jóhan fór til skips sum 15 ára gamal. Fyrst við Bresti, sum royndi við línu við New Foundland og í Vesturgrønlandi. Síðani við Hoyvíkingi, sum fiskaði hemara, áðrenn hann fór á stýrimansskúla í 1964-66. Eftir hetta fór hann umborð aftur á Hoyvíking, og var hann eisini onkran avloysaratúr við Sólborg. Jóhan tók skipsføraraprógv í 1970 og fór nakað eftir hetta við Fuglfirðingi, sum hann var stýrimaður og skipari á fram til jólar 1983. Petur og Ása mostur áttu Fuglfirðing, og hugsi eg, at tey høvdu sera góð forhold við pápa, eisini eftir hetta.
Tá legðist hann uppá land og hevur síðani arbeitt í útvið 30 ár hjá Tórshavnar havn umframt loðsað. Hesi árini hevur hann tó verið onkur skifti í Grønlandi, sum hann hevur havt serligan tokka til. Ídnaðarfiskiskapurin slepti honum heldur ikki heilt, var formaður nøkur ár í felagnum Ídnaðarskip og til onkra fiskivinnusamráðing eisini. Eitt skifti undirvísti hann á kvøldskúlanum í trolbøting.
Jóhan giftist við Hjørdis Sigurðsdóttir Simonsen 10. august 1969. Í 1970 fingu tey fyrsta barnið Eli og fluttu inn í nýbygdu húsini á Miðrás nakað eftir hetta. Elsa Maria varð fødd í 1972 og Jóhan Martin í 1987. Pápi er sera góður við børn, men enn er bert eitt abbabarn Christian komið.
Jóhan er óvanliga gestablíður og hjálpsamur móti øllum uttan undantak. Eg minnist aftur á nógv ymisk fólk, sum hava sitið til borðs í heiminum. Kanska varð dekkað eyka upp, tí ein eingil kundi koma á vitjan, sum tikið var til. Men nú eg hugsi um tað, hava nógv verið á vitjan hjá einum “eingli”, uttan at gáa um tað. Hevði hugsað mær at havt tílíkt yvirskot mótvegis øðrum fólkum. Eg kann heldur ikki lata vera við at nevna, hvussu góður pápi er við sína familju og konu.
Pápi er á ein hátt av gamla slagnum, er arbeiðssamur og stendur ikki í fremstu røð at krevja. Hann brúkar ikki orku uppá at tosa um onnur, men kemur heldur við einum vinarligum ískoyti. Í so máta ein livandi fyrimynd fyri mítt ættarlið.
Nú tú stendur við vegamótið at runda tey 70 árini, hevði eg ynskt, at tú tókst tær stundir til at njóta løturnar og takast við ítrív, sum tú eisini ert so nærlagdar í. Vit gleða okkum í øllum førum til fleiri góðar løtur saman.
Eg fari við hesum at takka eini góðari havnarmynd fyri árini, sum hava gingið væl og alt ov skjótt. Og ynski tær alt tað besta framyvir.
---
Vegna børn og abbabarn, Eli
