»hvar er lóg og rættur?«
»nær fer sólin ni?ur?«
skal hon síggjast aftur
meiningin tú tigur
brennur ljósins viti
høgt er millum fjalla
hav tú halga ritið
síðstu dagar halla
enniblonk fer aldan
sleingist millum kletta
seggur átti baldan
virðið varð hins metta
runar lívsins kvæði
inni móti landi
vaknar annað lagið
brennimerkt av gandi
soleiðis ber tíðin
brá av tí sum kemur
tú sum vart so íðin
fylti mál á tremur
og tú hugsar um hon
meinti tað hon segði
áðrenn fyri summum
grundin lá á vegi ?
sleingir ljósins viti
ljós til allar bátar
her sum eg nú siti
kinnar eru vátar
stjørnuherur allur
leggur at tær minnir
ein so høvurhallur
sleiskast minnum kvinnur
friðurin ið dvølir
seinir koma tankar
alt ið grundin bølir
hoyr at hjartað bankar
inni millum húsa
ljómar nú ein songur
meðan vindar súsa
út á hav og longur
brotið uppúr nýggjum
lagið mentist meira
sólin yvir skýggjum
mannabørn man hoyra
ljótar lívsins lygnir
lova loyndum linna
speiskar eru tignir
vinaskaran tynna
skøkjan rend á bálið
hon jú hevði syndað
mist hon hevði málið
tí hon læt sær lynda
bati allur bøtir
roykilsi upp stígur
allar tínar løtur
kenna tað ið líður
kenn mær lívsins leikir
talvið skal eg leika
tó vit eru veikir
valdi guð tað veika
inniligir tankar
koma ljósir higar
hjartað enn tó bankar
drottin tankar vigar
ljósið kom ei aftur
myrkrið eigur hjartað
og so nakkafattur
dvølji eg tað svarta
hinumegin leiðir
síggjast kanska aftur
tit sum eru breiðir
vinaskarin tættur
