meiri, gongur tað út yvir persónligu røktina, og so er spurningurin um politisku myndugleikarnir loyva tí. Sum fakfelag eiga vit at ávirka leiðslu og politikarar, soleiðis at tey síggja tað sum gongur

eftir mínum tykki, at løgtingið ásannar trupulleikan og vil gera nakað við hann. Sjálvt um ein kann loyva sær at ivast, aftan á tjakið í tinginum seinastu dagarnar, so velji eg at trúgva, at hetta er so.

Ella, kunnu vit eisini siga: Hvussu egoistisk, hvussu ábyrgdarleys, hvussu hjartaleys kunnu vit loyva okkum at vera? Spurningurin hjá mongum er eisini: Er ófødda barni eitt menniskja? Nú eri eg ikki

verður so stór, sum tey meira bjartskygdu og ikki minst tey meira dapurskygdu vilja vera við, tað loyva vit okkum at ivast í. ES er ikki neyðvendigvís ein svart hvítur spurningur um uttanfyri ella innanfyri

eftirlitsskipan, sum m.a. skal brúkast í stríðnum ímóti yvirgangi, er tað ein spurningur um vi kunnu loyva okkum at sýta fyri at vera við so at vit koma at vera atvoldin til, at eitt stórt hol verður í hesi [...] har danski forsætisráðharrin ikki vil svara spurninginum um, hvat hendir um føroyingar ikki vilja loyva útbyggingini, sigur Heini O. Heinesen.

lívsáskoðan. Mikkjal Helmsdal, landsverkfrøðingur, hevði sera stórt álit á Heina, so tað stóð ikki á, at loyva honum at fara úr arbeiði burtur í lond til aðrar avbjóðingar, hetta tí at Mikkjal visti, at Heini

sett í fokus? Eigur ein ikki heldur at gleðast um ta undirtøku, landsins ungdómur vísir skúlunum og loyva ungdóminum at nema sær vitan? Ein hornasteinur í føroyska samfelagnum er at hava eins gott skúlakervi

aktivur ella sum fyriskiparar. Tað vita tit líka nógv - og kanska meiri - enn eg, men í staðin vil eg loyva mær at siga, at um tað ikki hevði verið fyri teimum fólkum, ið altíð hava verið til reiðar at taka

enskt”, og onnur mál so rætt, sum til ber. Hetta gera vit, tí at vit vita øll, at vit kunnu ikki loyva okkum at gera villur í øðrum málum og rópa tær “mennandi málbroytingar”. Vit skilja hóast alt, at

eliteri felagsskapurin uppfatar verðina, beint her, beint nú, og hvat tú kanst loyva tær at siga, og hvat tú ikki kanst loyva tær at siga. Eg hopi bara, at hasi trúarfríu børnini ein dagin gera tað við teirra