við til at varðveita bygdarsamfeløgini. T.d. kann ein viðoyingur seta seg við sína teldu heima á Viðareiði og vera til arbeiðis í keypsskálanum í New York, og tað er eins lætt at fáa fatur á einum fólki

á løtur, tá hann sum prestur plagdi at búgva hjá MieBeth úti í Fugloy, tá hann var búsitandi á Viðareiði og virkaði sum prestur m.a. í Fugloy. Røður og sangur settu ein heilt serligan dám á hátíðarløtuna

politikari í 2011. Áðrenn hann kom upp í landspolitikk var hann bygdarráðslimur og borgarstjóri á Viðareiði. Í landspolitikki royndi hann øll álitisstørvini, fyrst løgtingsmaður, løgtingsformaður, landss

Elduvíkavegnum og á Saksunarvegnum. ##med2## Og tað er bara eitt spor grivið millum Hvannasund og Viðareiði. Tað er koyrandi í Sundalagnum, men har er jarðrok og í støðum er tað kanska bara eitt spor at koyra

fór hon niður at ganga í skúla. Sonja var hálvtannað ár á Viðareiði, so niður at ganga í skúla. Sjálv búði eg fýra og eitt hálvt ár á Viðareiði. Eg fall skjótt til, fylti 10 ár stutt eftir, at vit vóru [...] rættiliga skjótt eftir tí føroyska. Eg var ongantíð happað, tí eg ikki dugdi málið. Tað skulu børnini á Viðareiði hava alt rós fyri. Kanska kom respektin av, tá vit skuldu lesa danskt hart í skúlanum. Eg krympaði [...] ljóðaði so platt í mun til gøtudanskt, sum hini børnini lósu. Eg kenni tað sum eri eg vaksin upp á Viðareiði, mær dámdi ótrúliga væl. Her var so frítt og markleyst. Jytta og Sonja búðu og gingu í skúla í Danmark

prestur, heldur røðu. Fimm mans eru farnir á sjónum síðsta árið 
Teir eru: 

Hilbert Martin Blástein, Viðareiði, doyði umborð á »Polarhav« 12/11-09, 29 ára gamal. 

 Hans Jørgen Dam, Sandavági, doyði umborð á

prestur, heldur røðu. Fimm mans eru farnir á sjónum síðsta árið 
Teir eru: 

Hilbert Martin Blástein, Viðareiði, doyði umborð á »Polarhav« 12/11-09, 29 ára gamal. 

 Hans Jørgen Dam, Sandavági, doyði umborð á

dagin í 1951, eg var tá 7 ára gamal, vit búðu tá á Stongunum hjá Jóan Jacob Jacobsen (Jóan Jakku á Viðareiði), har mamma vaks upp, at pápi okkara kom til hús við eini nótabók. Hann sigur við mammu: “Eg havi

bakaran í Horni, Andrias, sum tú var uppkallaður eftir, og mamma, Inga f. Simonsen, var ættað av Viðareiði. Barnaárini vóru ótrúliga góð. Vit høvdu neyt, seyð, gæs, hønur, hund og kettu. Rossið Floru minnist

var liðugur at lesa í 1954, og settur sum prestur í Norðoyar eystara prestagjaldi sama árið. Á Viðareiði dámdi pabba væl, men mamma helt at honum dámdi í so væl í bjørgunum, so hon sat ofta við ampa. Til