Fyri meg er hetta nýggjur tónleikur og nýggir tónleikarar at spæla saman við, og tað er spennandi at ganga nýggjar leiðir og royna nakað nýtt, sigur Rókur Jakobsen. Hann hevur eisini roynt seg sum solist,

Nei, men tað irriterar okkum. Vit halda yvirhøvur ikki at vit á nakran hátt eru favorittar. Vit ganga ikki við nøsini í himlinum og halda okkum vera nakað serligt. Vit eru einki. Nakrir fáir føroyingar

landi okkara, sum eru í bøn fyri tykkum, sum mist hava, tað er tann einasti vegurin, vit hava at ganga, bønarinnar vegur, hann kennir øll forløg okkara, hann, sum hevur allar træðrir í sínari hond sum

steðga á. Vita viðhvørt ikki, hvussu vit skulu taka hesi boðini. Tað veldst alt um, hvussu nær tey ganga. Tað flaggar á hálvari stong. Fyrst kemur eitt flagg upp. So sær grannin og fer út við sínum. Fer

hin sami, um tú býrt í Tórshavn, Tokyo ella Torino, við tað at vit nýta eins bilar, eta eins mat, ganga í eins klæðum, lurta eftir sama tónleiki, síggja somu sjónvarpsrásir, nýta eins hentleikar í heimunum

gaman og álvara, og so víða reikar hugurin í hesi sjón, at eg lati yrkingina tala fyri seg: Tað ganga fólk í huganum á mær, tað bygdarfólkið, sum á sinni var, øll tey eg sá og hoyrdi, frætti frá, alt [...] altíð hóttanin sum ein undirstreymur í tilveruni, tí undir øllum var aldan hvøss og køld: Hond í hond ganga tey, gleði og sorg, andaligt og verðsligt, tímiligt og ævigt. Soleiðis gongur lívið í mótsetningum

Eysturríki endar 2-1 til føroyameistararnar. 6. oktober Fyrireikingarnar til landsdystin í Slovenia ganga, sum ætlað, men ivasamt tykist vera, hvør skal avloysa leikbannaðu Julian Johnsson og Fróða Benjaminsen

tveimum málum við til at søkka KÍ. Í kvøld fer hann at royna at forða fyri, at bróðurin Kurt skal ganga upp til løgmann at taka ímóti Løgmanssteypinum. Roknar við jøvnum dysti Allan sigur, at finalan í

at sepererast fyri seinni at blíva skild. ­ Orsaka av okkara trimum døtrum, vóni eg, at hetta kann ganga so pínuleyst fyri seg sum yvirhøvur gjørligt, segði Allan Simonsen við Ekstrablaðað mánadagin. Blaðið

stóru. Roknar tú við, at tað verður skjótt? ­ Eg havi sagt, at møguleikin er har, men so skal alt ganga upp í eina hægri eind, um tað skal eydnast. Nú eru vit frammanfyri Kekkia í okkara bólki, men vit