Á myndini sæst hundurin ið fekk heiti “Best In Show”. Fríðhild Debes sýndi Garfield, sum er ein Basset Hound (eigari: Lars Múller) Nr. 2 gjørdist Matilda Ceni við Diesel, sum er ein pomeranian, ið Sigrid

nevndist tá Ivory. Brandur spælir á nýggju fløguni trummur, ásláttur og Rhodes, Mikal Blak spælir bass, og Búi Dam guitar. Afturat sær hava hesir fingið Ólav Olsen á trompet, Og Brandur hevur sjálvur nevnt

Weiss, sum spælir blokkfloytu, Ívar Bærentsen, sum spælir mandolin, Niels Bo Vogensen, sum spælir bass og Kristian Blak, sum spælir klaver. Hann var eisini ein av stovnarunum, og sum alla tíðina hevur

er mannað av so navnframum og dugnaligum tónleikarum sum Jónleifi Jensen á trummum, Tróndi Enni á bass, Magna Husgaard á tangentum og Ólavi Øster á guitar fer at spæla undir hjá øllum sangarunum. Tey,

skiftini ganga skjótt millum solistarnar. Orkestrið er mannað av Jónleifi Jensen á trummum, Tróndi Enni á bass, Magna Husgaard á tangentum og Ólavi Øster á guitar, umframt onnur. Skráin fyri kvøldið er henda:

á bóli. Við einari framførslu við fullari ferð, góðum harmoni´um og einum serskiltum, sera djúpum bass-sangara, megnaðu teir at vinna seg inn í oyruni og hjørtuni á mongu føroyingunum og hinum áhoyrarunum

Felags fyri allar kvinnurnar er, at tær allar syngja. Vónandi fara vit skjótt at síggja tær spæla uppá bass, trummur ella gittar.

okkum er at geva eina fløgu út, men nú fáa vit at síggja...” Hanus Andreasen, gittari, og Heini Mohr, bass, úr The Story Ends um 2. plássið: “Vit kláraðu okkum júst, sum vit høvdu væntað,” siga Hanus og Heini

ikarar í Føroyum, er neyvan nakar í hægri metum enn Magnus Johannesen (tangentar), Arnold Ludvig (bass), Rógvi á Rógvu (trummur) og Leivur Thomsen (gittara). Allir tónleikarar vita hvørjir plúmmararnir

gjørt tekstin. Aftrat mær havi eg Jan Rúna Poulsen, sum spælir trummur - og Mikael Blak, sum spælir bass. Benjami Petersen syngur og spælir guitar, og hann sigur, at nýggja fløgan - Fucking Holy - er regulerur