hevur ikki verið loyvt at taka skerpikjøt og ræst kjøt við sær til Íslands. Hetta hevur verið ein saknur hjá føroyingum, sum hava ferðast til Íslands. Nú er avtala gjørd við íslendsku myndugleikarnar um

at hon er spennandi. Hann sigur, at nú matstovur hava fingið skeinkiloyvi, merkist lítið til, at saknur nakrantíð hevur verið í hesum. - Eg tosi bara fyri meg sjálvan, men haldi meg kortini vita, at støðan

føroysk tænasta eitt, stórur saknur er í. - Sum støðan er nú fáa vit upplýsingar úr Danmark, Íslandi og úr Noregi og so kóka vit tað saman til eina veðurforsøgn. - Tí er stórur saknur í eini føroyskari veðurtænastu

egna retoriska spurning, hvat hetta er fyri nakað, svarar hann: »Tykni, særdur stoltleiki, vónbrot, saknur og ein fittlig stór rúgva av púra banalum egoistiskum fyribrigdum. Men fyri tað er pínan tann sama«

honum. Sjúrður var nakað serstakt. Kanska seinasti originalur í Havn í positivari merking. Tað verður saknur í honum. Hann verður ein, sum fólk koma at minnast. ó.

ikki síðst sjálvsivan, ið er listini so lívsneyðugur. Nú er Steinbjørn farin. Tað kenst tómligt. Saknur er í honum, tað skal Guð vita, men tað er og fer altíð at verða við takksemi at eg hugsi um hann

allarovastu rók í Føroyum, tá tað ræður um vinnulív og inntøkur frá vinnuni. Tað verður saknur í Sigurði í býráðnum. Saknur bæði í hansara menniskjaligu eginleikum, men eisini hansara stóru vitan í kommunalum

har stóð Heðin inni í málteiginum og hevði lætt við at økja um leiðsluna. Saknur í Bartali Tað sást týðuliga, at stórur saknur var í Bartali Eliasen, ið sat á beinkinum, eftir at hann júst var heimkomin

gjalda alla rokningina fyri hetta, sigur Páll á Reynatúgvu. Hann sigur, at tað er rættiliga stórur saknur í, at landið ikki vil taka sín part av ábyrgdini. - Eitt er tað, at landið ikki vil rinda sín part

vónargudstænasta, og hetta er annað árið á rað, at teir gera tað - Øll hava tørv á vón, tí sorg og saknur vegna skilna og deyða fyllir so nógv hjá nógvum. Eisini ótti og vónloysi gera um seg. Serliga á jólum