tagnaður endaliga. Hann var á einum hvali, sum fór eystur eftir og sum varð staddur 180 fjórðingar í ein beinan eystan úr Føroyur, norðan fyri Hetland, tá ið hann helt upp at at senda. Hinir tríggir hvalirnir

koma við í ta norsku arbeiðsloysskipanina). Í tí danska-føroyska sáttmálanum er tað soleiðis, at ein beinan vegin kann koma við í tað donsku tryggingina, tá flutt verður úr Føroyum til Danmarkar. Tó skal ein [...] sett. Tá ein borgari er fluttur úr teirri donsku til ta føroysku skipanina ella øvugt, hevur hann beinan vegin rætt til allar veitingar í arbeiðsloysistryggingini ? eitt nú stuðul til farloyvi. Føroyingar

málinum stóð ein góðan dyst, so megnaðu kyndilskvinnurnar ikki at leggja sjógv niður til mótstøðuliðið. Beinan vegin, sum seinni hálvleikur byrjaði, gekst betri hjá Kyndli. Skotini sótu nú betri, og skjótt høvdu

við árslok aftur í landskassan. - Væntandi kunnu vit ikki finna skikkaðar umsøkjarar til hesi størv beinan vegin, men tá ungfólk úti í heimi frætta, at tað er peningur tøkur til hesi størv, fara tey væntandi

­ingar hava sagt, og hvat vit kunnu lesa um hetta evni í Nýggja Testamenti. Og lat tað vera sagt beinan vegin, at hesar hugleiðingar í stóran mun spretta úr lesnaði, bókini HOW MUCH IS ENOUGH – the Love

heldur frá Rádna úr Fuglafirði, at tær úr Klaksvík fingu dygga mót­støðu. Rádni legði seg á odda beinan­vegin, og tá ið hálvur teinurin var rógvin, var munurin frá Rádna og aftur til Páll Fanga ein hálv

farin á sjógv, tí hinar báðar kajakkirnar vóru á rættkjøl. Og tað eydnaðist at finna mannin at kalla beinan vegin og at fáa hann upp í tyrluna. Løgreglan sigur, at tað var ótrúligt, sum tað varð skjótt borið

hvalur, sum ikki fylgdur við hinum, men fór eystureftir og sum varð staddur 180 fjórðingar í ein beinan eystan úr Føroyur, norðan fyri Hetland, nú hann aftur gavst hendan dagin. Hinir tríggir hvalirnir

”(…) Lisberg skeyt so upp, at krossurin skuldi vera bláur uttast og reyður innan (…). Vit fingu so beinan vegin gjørt okkum hvør sítt lítið borðflagg í Nordisk Flag og Fanefabrik í Frederiksbergsgøtu av

rindar nógvan skat, ja so verður ágóðin til hansara av einum skattalætta sera lítil. Vit eiga tí beinan vegin, og áðrenn endalig støða verður tikin til generellar skattalættar, at hækka fólkapensjónirnar [...] Tað kann undir ongum umstøðum góðtakast, at vit ikki geva fólkapensjonistunum eina munagóða hækking beinan vegin, um so er at vit hava ráð til skattalættar nú. Helena Dam á Neystabø