í 1838 og vóru tá sethúsini til handilin. Sjálvur Faktorurin búði har. Og eisini hava krambakallar búð har. Tað vóru tvær íbúðir í húsunum líka, inntil tey seinastu fluttu úr teimum fyri einum tíggju til
klára okkum sjálvi fíggjarliga og fáa »frælsi«. Sjálvur havi eg aldri kent meg ófrælsan, hóast eg havi búð í Føroyum alla mína tíð. Í sjónvarpinum tann 5. feb. segði løgmaður: »Vit hava tað gott her í Føroyum«
Hóast Hanus er føddur og uppvaksin á Viðareiði, og tey bæði hava búð tað mesta av tíðini hesi farnu 50 ár í Havn, so hava tey djúpar røtur í Norðagøtu: Marita fødd og uppvaksin í Frammistovu og hennara
mær, Gustav Djupsjøbacka og síðan var alt leyst og liðugt, sigur Rúni Brattaberg. ? Eg havi eisini búð og lært í Helsinki í Finnlandi, tað var har eg lærdi at syngja og tað hevur kanska verið ein fyrimunur
og so kundu teir tríggir loysa tann teoretiska partin. Heimstaðurin Jógvan Andrias hevur í nøkur ár búð í Noregi. Hetta seinasta árið hava hann, sambúgvin Karin og sonurin Janus, verið í Bø í suður-norska
týdning. Hendan søgan er um tey menniskjuni, sum hava bygt húsini, og tey, sum gjøgnum tíðirnar hava búð ella arbeitt í teimum, og sum onkursvegna øll hava sett sín dám á tey. Hvør fer at minnast hesar søgurnar
helt kanska onkur, at eg fór so illa við norðmonnum. Men nei, mær dámar teir so ótrúliga væl. Havi búð millum teirra í áravís - teir eru akkurát líka bygdasligir og smáligir sum vit, og vit líkjast teimum
ymisk samfelagsmál, eitt nú eina komandi oljuvinnu um okkara leiðir. At Jóhannus Egholm Hansen hevur búð í Danmark í so nógv ár ger kanska eisini, at hann líkasum sær útviklingin á oljuøkinum við øðrum brillum
– grein 2: Ásla er upprunaliga ættað úr Kunoy, men var gift suður higar. Og her á Sandi hevur hon búð síðani í 1974. ”Tja, tað eru eftirhondini nøkur ár síðani”, sum hon tekur til. Í heimbygd hennara var
Kate Hansen á Toftum verið ígjøgnum. Hon stóð fyri tí vali, at verða verandi í húsinum, hon hevði búð í í 63 ár, ella at selja tey og flyta í íbúð á 79 fermetrar. Hon valdi íbúðina og angrar tað onga løtu