Lokalt: Skal nakar persónur takast burtur úr hesi mongdini, má tað vera Magnus Rasmussen úr Lamba. Sum ein politisk komét, ið stillaði upp á fyrsta sinni, fekk hann flestar atkvøður í Runavíkar kommunu
seinru. Áðrenn kommunan vaks í stødd og mæti, varð valevnafundur hildin í skúlunum í Søldarfirði, Lamba, Rituvík, á Glyvrum og onkuntíð í Æðuvík eisini. Hetta lagið heldur í stóran mun fram, óbroytt, eisini [...] í tíðini, spurdi Jóannes: ”Hvør ert tú?” ”Eg eri beiggi Sámal Jóhan!” svaraði bræsni pilturin úr Lamba. Tá segði Jóannes tey legendarisku og fyri ein óvita ikki sørt ræðandi orðini: ”Sámal Jóhan er ein [...] minsta lagi líka so ókunnaðir, um ætlaninar hjá valevnum okkara, sum Mr. Lind var um dreingin úr Lamba, sum hann ikki komst við, rætt og slætt, tí hann ikki hevði sæð hann áður, og harvið ikki vitsti,
úr at gera við at vekja full fólk og koyra tey til hús. Eisini hevur verið boðað frá húsaófriði í Lamba og fleiri bardøgum í Havnini, har løgreglan mátti fáa frið í lag aftur.
hansara lív. Eftir lokið prógv byrjaði hann sum lærari við skúlarnar í Søldarfirði, á Glyvrum og í Lamba, men gavst sum lærari longu 6 - 7 mánaðir seinni og byrjaði at virka sum trúboðari 1913 »Um heystið
hann inn aftur á Skálafjørðin og varð settur sum lærari við skúlarnar í Søldarfirði, á Glyvrum og í Lamba. Men hetta starv røkti hann bert í einar 6–7 mánaðir. Byrjar at prædika Hann fór at lesa lestur í
hansara lív. Eftir lokið prógv byrjaði hann sum lærari við skúlarnar í Søldarfirði, á Glyvrum og í Lamba, men gavst sum lærari longu 6 - 7 mánaðir seinni, og byrjaði at virka sum trúboðari. Í 1916 breyt
tískil uppkallaður eftir ommuni. Annelena var elsta dóttir Hans Tausen, ættaður úr Hovi, uppvaksin í Lamba og Haldu (f. Hammer) av Hamri á Toftum. Tey búðu í Runavík. Børnini hjá Jákupi og Annelenu eru: 1
22. parti vórur vit í Runavík, Saltangará og Glyvrum. Vit halda fram norðureftir, og í dag eru tað Lamba, Lambareiði, Søldarfjørður og Skipanes. Føroyar skal vera ferðamannaland, er vakra endamálið hjá bæði
einsamøll í oyðimørkini. Síðani flutti beiggi Per, Dánjal Petur, og aftaná hann Søren Lamhauge úr Lamba til Rituvíkar, og tá kundu teir manna bát í Rituvík. Per og Nicolina fingu 12 børn, og tvær av døtrunum
fyri Lambavík var ljós tendrað i Lamba. Tað var ein gamal maður á bátinum. Hann æt Ísakur. So sigi eg við hann: “Hvat halda tygum Ísakur? Skulu vit fara heim til Lamba ella skulu vit royna Mjóvanes, so [...] so vit sleppa inn á Gøtuvík.” Hann helt spakuliga fyri, at tað var betri at fara til Lamba. Men eg var ungur og hevði tó hug at prøva at fara á Gøtu, tí at eystfallið var við okkum. So bleiv gjørt. Vit
