Nú er tað longu eitt hálvt ár síðani tú fórt frá okkum, og saknurin er størri enn nakrantíð. Alt er so tómt. Eg og omma hava eina mynd av tær í køkinum, so vit síggja teg hvønn dag, men tú manglar so

Tað er ikki altíð nemt, at búgva uttanlands, tá øll familjan býr í Føroyum, tað kemur ein serligur longsul á ein, ein longsul eftir sínum kæru og tað er ei heldur altíð líka nemt at koma at vitja. Tí

farin síðan abbi í Hósvík doyði og líka leingi havi eg hugsað, um eg yvirhøvur skuldi skriva nakað minningarorð. Abba dámdi ikki, at nakað hóvasták var gjørt burtur úr honum, men av tí at tit bæði, tú og omma

Tímaglasið er runnið. Tað er tungt at seta seg at skriva minningarorð um mín góða abba. Abbi var stóran part av sínum lívi á sjónum. Tað dámdi honum væl. Hann var av raskastu sjómonnum. Í 53 ár var hann

Góði abbi. Av foldum skulu vit øll ein dag og nú kom tíðin hjá tær at fara heim til Harran, sum tú ynskti og gleddi teg til nú til síðst. Deyðin er undarligur og tað er nakað, sum vit mugu góðtaka, hó

Góði abbi. Tað verður aldri tað sama at koma til Sumbiar aftur og ikki kunna síggja teg standa í durinum og taka ímóti mær, tá eg komi suður at vitja. Tað verður undarligt at fara oman í køkin á døgur

Zacharia giftist við Eriki 1964 og fingu tey Sunnleyg og Jaspur, sum bæði búgva í Fuglafirði. Tað, sum merkti Zachariu og mammu hennara, var trúfestið. 1972 settu vit okkum niður her Norðuri í Gerði.

Hann var bráður av lyndi, og var okkurt, so segði hann sína meining bart út uttan at taka dagar ímillum høgan og lágan og uttan at taka hædd fyri, um tað fór at koma honum sjálvum aftur um brekku . Sa

Góði elskaði beiggi! Eitt ár er gingið og ringt er at skriva hesi orð, tí enn er tað ikki ein veruleiki i okkara huga, at tú ikki ert iÍmillum okkum meira; og at vit ei skulu verða saman aftur her á f

Deyðsboð eru altíð svár at fáa, og svárast tá ein góður vinur fer á alt ov ungum aldri. Soleiðis var henda dagin, eg frætti, at Vøgg knappliga var deyður. Ta fyrstu løtuna hugsar tú í stuttum um alt t