nevndin, skal oyðilegja sær motorin av øllum hesum smáu túrunum, har motorurin ongantíð verður heitur, spyr Eyðfinn Petersen. Tí sær hann framvegis skutaran um eitt neyðugt, og sera hent arbeiðsamboð, tí tað

hann lýsir øll við nakað av kærleika. Trine í bókini prædikar um dómadag og helviti, men høvundurin spyr, hví og roynir at finna orsøkina til, at hetta er so, greiðir Egi frá. Hann undirstrikar lyndi høvundans

stigið verður finna fram til eina hátt, har øll tey skaðiligu evnini verða vaskað burturúr alifóðrinum, spyr Pál Weihe. ? Tí tað hevði givið okkm ein alifisk, sum stóð nógv sterkari í marknaðarføringini enn

lánini, og hví skuldu teir so fara inn og gera gjaldsavtalur, sum vóru skilagóðar avtalur fyri okkum, spyr Jørn Astrup Hansen. Kommunulánini Tað hevur verið tosað nógv um búskaparligu avleiðingarnar av at

Spyr meg ikki um móta ella merkjavørur. Tað er ikki akkurát eg. Haldi, eg havi ein stíl sum eitur funktión - um tað finst. Havi onki ímóti, hvat onnur brúka sínar væltjentu pengar til. Man hevur hoyrt

tað sama fyri barsil. At fáa eitt barn er strævið – at fáa tvey børn er tríggjar ferðir so strævið. Spyr eina og hvørja tvíburamammu ella -pápa, og tey kunnu fortelja tær, at tað er himmalvíður munur á at

hugsar hon. Maria er ørkymlað, og hon er illa fyri. Samvitskan nívir hana. Hvat skal hon gera? Um hon spyr Lisu um bóklingin, avdúkar hon sína desperatión og býttleika, sum hon kennir tað er at hava rótað [...] sjálva um. “Eg helt bara, at tú skuldi vita tað,” sigur Mia, og rørið verður lagt á. Seinni tann dagin spyr Maria dóttrina um tað, Mia fortaldi, er satt. Lisa noktar. Hennara frágreiðing ljóðar, at hon hevur [...] nakað við Lisu. Tað er tín ábyrgd sum mamma.” Maria drálar. “Jamen, hvussu kann eg spyrja um tað?” spyr hon. “Tú skalt spyrja hana, um nakar hevur nortið hana nakrastaðni, sum hon ikki brýggjaði seg um

hugsar hon. Maria er ørkymlað, og hon er illa fyri. Samvitskan nívir hana. Hvat skal hon gera? Um hon spyr Lisu um bóklingin, avdúkar hon sína desperatión og býttleika, sum hon kennir tað er at hava rótað [...] sjálva um. “Eg helt bara, at tú skuldi vita tað,” sigur Mia, og rørið verður lagt á. Seinni tann dagin spyr Maria dóttrina um tað, Mia fortaldi, er satt. Lisa noktar. Hennara frágreiðing ljóðar, at hon hevur [...] nakað við Lisu. Tað er tín ábyrgd sum mamma.” Maria drálar. “Jamen, hvussu kann eg spyrja um tað?” spyr hon. “Tú skalt spyrja hana, um nakar hevur nortið hana nakrastaðni, sum hon ikki brýggjaði seg um

kvøldið. “Um tað var pláss fyri fleiri monnum,” spyr Dánjal. “Ja, kom tú bara við,” svaraði Jens. “Er eisini pláss fyri Berint, beiggjanum, og Mortan av Argjum,” spyr Dánjal. “Komið tit bara allir við,” svarar [...] Poul í Geil, og tú kann gott fáa bátin. Hann kostar 700 krónur.” Um kvøldið komin niðan á Hvítanes spyr hann Ingu, um hon helt, at hann skuldu keypa bátin. “Á jú, keyp tú bara bátin,” sigur hon. Tey áttu [...] lítli ritubáturin niður við síðuna á skipinum við botninum upp. Jógvan var eisini komin upp. Hann spyr um sjógvur er í skipinum. Men teir høvdu ikki hugt. “Farið og hyggið eftir tí, og bíðið við bátunum

Syðrugøtu førdi. Eg skuldi fara við aftur. Tá møtti eg Justines í Oynd­arfirði, sum var ein koyrari. Hann spyr meg, hvat eg skuldi í summar. Um eg ikki hevði hug til at koma við honum til Tovkusak at rógva út [...] tey stóðu nakað niðan frá. Undir einum veggi stóð ein maður. Teir ganga so gásagongd niðan eftir. So spyr hesin ánamaður tann fyrsta: »Hvør Guds vinur er tú?« Hann var Heini Berner Clement­sen úr Anfinnstovu