sindur høvuðlættan; onkur hevði sagt rúsaðan. Rúsaður ella ei, tá haldi eg hetta vera eina nokkso lekra kenslu aftaná ein kroystan arbeiðsdag. Eri eg ein hóttan fyri familjuni, fyri grannarnar, samfelagið
modellirnar aftur, summar høgar og klænar, summar styttri og rundari, allar líka vakrar og flottar í lekra, svarta universinum hjá Barbaru í Gongini. Hetta var ein partur av summarkollektiónini hjá Barbaru
fyritøkur í so “hardcore” vinnum sum oljuvinnu ella bankavinnu – leggja so stóran dent á at skapa lekra sniðgeving ella góðar søgur um teirra vørur. - Jú, sjálvandi tí tað er hetta, sum kundarnir ganga
til mín. Men hann gagnaðist mær als ikki, hóast tey í húsinum høvdu stríðst fyri at gera dunnuna so lekra sum gjørligt. - Tú skilir, - at skula eta ársins jóladøgverða sum blendaðan kost og so enntá gjøgnum
einfalt uttaná og ríkt innan. Um tú arbeiðir 10-12 tímar um dagin fyri at eiga stóru húsini ella tann lekra bilin, er tað so tað vert? Og er tað skilagott fyri teg, at tú noyðist at hyggja inn í ein skýggja
fr. At enda funnu vit eina kinesiska damu, sum tørvaði onkran at búgva saman við. Hon hevði eina lekra íbúð, ovast í einum bygningi, við svimjihyli og stórari terassu. Hana fluttu vit so inn í. Í umleið
døgurða og betri dessertir omaná. Tá fingu vit sviskugreyt, floyalsgreyt, buding, rabarbugreyt, onkra lekra súreplakaku, ís og frukt. Ítriv Um kvøldarnar spældu vit ofta kort, vetrarkvøldini. Har dámdi mammu
