síðani verður ein privat løta aftaná, har 60 innboðin verða til staðar. Eftir kórsetingina verður kistan borin av 10 offiserum til líkbilin, sum síðani koyrir avstað við líkinum hjá prinsinum. Heindrikur

vísir seg at vera útróðrarskrínið hjá Dia við kumpassini í. Við henni kundu teir so rógva inn aftur. Kistan kom so aftur í Ólastovu og er til enn. Sonurin gjørdist løgmaður Synir Hans Andreas vóru Kristian

verður ikki loyvt at parkera í bygdini. Søgnin um Kópakonuma er serstøk og væl kend og tað sigst at kistan, sum “klæðini” hjá kópakonuni vórðu goymd í, er til skjals í Mikladali. Myndin er av kortal.fo og

at vera við til henda serliga og áhugaverda dag. Søgnin er serstøk og væl kend, og tað sigst, at kistan, sum »klæðini« hjá kópakonuni vórðu goymd í, er til skjals í Mikladali. Ternan avloysir Sam fríggjadagin

Hans Jákup við blómum ella kransum kunnu lata Malta eina gávu, sum hevur konto í Norðoya Sparikassa. Kistan kemur á Malta mikumorgunin kl.10.00 Vit lýsa frið yvir minni eftir listamálaran, Hans Jákup Glerfoss

at tað ikki var nóg høg fjøra, og tí líkbilurin ikki var nóg tungur at trýsta reyvina niður, mátti kistan takast úr líkbilinum og berast í land. Í mun til fyrr hava nólsoyingar umvegis bjargingarfelagið

deyðsorsøkina vildi hann ikki taka kistuna umborð vegna ótta fyri smittu. Tá ynskti sóknarfólkið, at kistan varð send norður aftur til Viðareiðis, so hann kom at hvíla, har hann hevði virkað, men hetta lat

eina ferð um mánaðin, og tað er ikki vist, at kistan verður sett til sølu. Enn er eingin støða tikin, um hon verður við ella ei. Hann vísir á, at kistan sær eitt sindur slitin út gjøgnum mong ár, men [...] men innan er hon vælhildin og luktar væl av træi. Kistan er smíðað úr impregneraðum viði og hevur ongantíð verið brúkt til tað endamál, ein kista vanliga verður brúkt til. Bent Hansen veit ikki, hvør hevur

fer til gravar ein illveðursdag í februar 1967. Illveðurdagur skal valdast. Veðrið var so ringt, at kistan lætti sær á, og kom undir ein av berarunum, sum hevði dottið í grøvina um ikki onkur í síðstu løtu

Hugnaligt var at hoyra Kristiliga Sangkórið syngja ”Heima í himli fer ongin at gráta”, og tá ið kistan var borin út, varð sungið: Det er vemodigt at skilles ad for dem, som gerne vil sammen være, men