eru meira at kalla skipað improvisatión. Vakur er búnin, ið Kári Bæk hevur latið sorgblíða sangin, Saknur, í. Eisini hevur Páll Sólstein verið heppin við síni mynd av sera vakra sanginum um Blómuna hjá Poul

Heðin skal vera á toppinum, og í mangar mátar sást eisini, at enn er nakað eftir. Fyrst og fremst var saknur í vanliga freku rykkunum fram eftir vøllinum, men hetta hongur helst eisini saman við, at hann skal

Øll sungu við, og tað gav eitt heilt gott ljóð, at hoyra fjøldina í bakgrundini, ímeðan hann sang "Saknur", "18" og aðrir klassikarar. Alt ov sjáldan er tað, at vit síggja Hanus. Lagið er heilt gott á honum [...] ur at man kann ikki annað enn elska hann. Tað kemur týðiligt framm, tá hann nú er á pallinum, at saknur er í honum. Vit vilja vit ikki sleppa honum aftur. Allatíðina verður biðið um ein afturat, og neyðardýrið

ævinleikans mikil, hann sum skapti hinmafør, einsamur á fold hann gekk, so fremmandur á egnu jørð. Saknur, sorg og pína nívdu hjarta hans, og heimsins neyð bar hann, og á krossi bøtti vára synd við skemdardeyð

útjaðaraøki. Eisini sigur hann við føroysku bløðini, at síðani Føroyakórið datt niðurfyri, hevur saknur verið í einum serligum kórtiltaki, so at stór kórverk kunnu verða framførd í Føroyum. Eftirsum S

hevur Mikines sagt í einari samrøðu. Eg var so langt niðri í depressiónini og vónloysinum. Í myndini Saknur síggja vit tríggjar kvinnur sita í stovu, allar í svárari sorg aftaná tragediuni úti á havinum, sum

eitt stórt arbeiði fyri gentuna. Í summar verður Elin liðug við 10. flokk, og eingin ivi er um, at saknur verður í henni í skúlanum. Sjálv fer hon helst eisini at sakna skúlan, men gongst sum gentan ætlar

rin. Í løtum hava vit higartil spælt væl, og aðrar løtur hava vit púra mist takið. Tað er stórur saknur í Morten Overgaard, miðverjanum, sum seinnu árini hevur verið undangongumaðurin. Tíverri vita vit

Eivør og heldur fram: - Eg upplivdi at missa eina stóra fyrimynd, sum var pápi mín. Ein stór sorg og saknur, sum ikki kann lýsast við orðum. Alt hetta var samstundis, sum eg møtti Tróndi, sum í dag er maður

nógvar góðar føroyskar barnaløtur vóru at síggja í sjónvarpinum, var tað ikki nokk. Tað var ein stórur saknur, at tað ikki bar til at keypa tær umsettu barnarøðirnar, sum til dømis Mumi og Mowgli. Tá mínar gentur