fiskasølu og á Nordafar, og í 1984 kom hann so í starv sum fyritaksstjóri á Sosialinum. Nógvar broytingar vóru farnar fram á blaðnum. Blaðhúsið var nýtt og somuleiðis nýggj prentsmiðja. Tað var tungt at fáa tølini [...] persónur, sum ikki dugdi at leggja arbeiðið eftir á arbeiðsplássinum, tá hann hevði frí, og hinvegin so vóru dagarnir ofta sera langir, tí Krisjan fór sjáldan av blaðnum, fyri enn tað var liðugt prentað og koyrt [...] úrslit. Mínir tankar leita í kvøld til tykkara, sum hava mist. Fyrst og fremst til tín Karlu og børnini Paulu, Fróða og Svein, sum hava mist ein góðan mann og pápa. Á Sosialinum er saknurin stórur, nú

boð um. Jóhannes var føddur 1. august í 1944, og hann slóknaði nýggjársdag, 53 ára gamal. Foreldrini vóru Anna, fødd Joensen, og ættað úr Klaksvík, og Emil Jacobsen úr Leirvík, sum var 56 ára gamal, tá hann [...] okkum í Beitinum. Bara Beitisvegurin var ímillum, og Petur Jákup, eldri beiggi mín, og Jóhannes, sum vóru javngamlir, gjørdust vinmenn, og hann var dag og dagliga inni hjá okkum.Í 1960 fluttu Anna og Emil [...] fluttu niðan á Bønhúsmørk, hava vit aftur verið grannar, og fyri mítt viðkomandi kann eg siga, at tað vóru góðir grannar, vit komu at búgva uppat. Vit tosaðu saman dagliga, og hóast hann ikki á nakran hátt

1980-93, var sløknaður 91 ára gamal. Tankar okkara leita fyrst og fremst til konu Jógvans, Lydiu, og børnini, Rutt og Eivind, familjur teirrra og øll, sum stóðu Jógvani nær. Vit bera tykkum øllum okkara inniligu [...] tykkum troyst og styrki. Jógvan Sundstein var havn­ar­maður, føddur 25. mai 1933. Foreldur hansara vóru Johanna Malena Jensen (á Dul) og Hans Sund­stein, sum í mong ár var sjó­mans­skúla­lær­a­ri. Jógvan

ið síðani vóru settar í eitt skáp, ið hekk á grundini hjá ommu og abba. Bygdafólkið ið keyptu mjólkina, kom við einari tómari spann at seta ístaðin fyri ta fullu, og vóru tað ofta børnini ið fingu hesa [...] avbjóðingar, men stundir vóru meira enn so til eitt Olsen ella bæði tvey. Ein stórkavadag í januar 1995 fekk abbi heilabløðing, meðan hann arbeiddi á landingarmiðstøðini. Vit vóru innikavað, tá ið telefonin [...] abba til abba. Eri fødd í Danmark, og livdi míni knappliga níggju fyrstu ár í Århus. Hvørt summar vóru vit tó í Føroyum í umleið tveir mánaðir, og var hetta sum at trína inn í eina av barnabókunum hjá

takksamur hann var fyri allan tann stuðul Olivina og børnini vóru fyri hann, vóru hjá honum úti á Landssjúkrahúsinum til langt út á kvøldið. Børnini stóðu honum nær. Hann hevur stuðlað tær væl í einum og

maður. Tá man kom at vitja, og eg og fastur flentu eftir onkrum stuttligum, og vit so nøkunlunda vóru lidnar at tosa um tað skemtiliga, kom altíð ein viðmerking frá Jonhardi, sum var stuttligur, men kundi [...] havt tað so lætt, men at hjálpa øðrum gloymir tú ongantíð. Fastur, eg vóni, at Harrin styrkir teg, børnini, svigarbørnini, ommubørnini og langommusonin ígjøgnum hetta. Eg veit, at tað er ikki lætt hjá tær

hol. Jú, vit vóru bara væl fyri, og høvdu øll nýmótans tátíðar amboð. Var okkurt at forvinna í aðrar mátar, so sum fiskaarbeiði ella annað, lógu vit altíð framvið, børn sum vaksin. So vit vóru ómetaliga væl [...] tann seinasta, Vágbingur, fram til umleið 1964. Um hesar trolarar kann sigast, at teir vóru eitt nýbrot. Men hesi vóru eisini orsøkin til, at tað ikki gekk so væl. Teir høvdu elektrisk spøl, sum ikki riggaðu [...] kallaður sterki Jakku, og hetta var ikki av ongum. Tað eru nógvar frásagnir um hansara styrki Tey vóru níggju systkin, sjey brøður og tvær systrar. John var tann fimti í røðini. Av hesum sjey brøðrum gjørdust

sjúkr­a­røkt­ar­frøð­ing­ur á Psyki­atri­ska deplinum í fleiri ára­tíggju á ymiskum deild­um. Vit, sum vóru so hepp­in at starvast sam­an við tær í nógv ár á Am­bu­lant­ari deild, P50, og í Økispsykiatriini [...] og takksom fyri. Samstundis, sum ar­beið­ið fylti nógv í tínum lívi, var tað tíni kæru, sum altíð vóru fremst í huga­num. Tín kærleiki til fam­ilj­una var eyðsýndur. Tú vart so ómetaliga góð við mann­in [...] eydnurík, at tær unt­ist at blíva omma. Áðr­enn tú fórt, vart tú vit­andi um, at enn tvær sól­strál­ur vóru á veg, og nú eru ommu­døt­ur­nar tríggj­ar í tali við Binu og Ing­­unn, sum báðar eru upp­kall­að­ar

hava kent Hilmar abban í Dali, sum vit róptu hann. Hóast stórur aldursmunur var okkara millum, so vóru vit vinfólk og tað eri eg glað fyri. Tú vart eitt so gott fólk, blíður og fryntligur at koma inn á [...] mær sita á tínum fasta plássi við endan á bonkinum. Góða Vilhelmina, ikki minst tær fyri at takka vóru tær hugnaligastu løturnar. Bara vit trý. Nevndi einaferð fyri tær niðri í neystinum, har tú smíðaði [...] kundi liggja heima tína síðstu tíð, saman við øllum tínum kæru rundan um teg. Góða Vilhelmina og børnini, sorgin og saknurin verður stórur hjá tykkum, men øll tey ríku minnini goyma vit í hjørtum okkara

skipari og Tummas stýrimaður henda túrin, hinir beiggjarnir, sum vóru við vóru Torbjørn, Ragnar og Hanus, jú, allir fimm beiggjarnir vóru við tá forlisið hendi. Eg havi sæð í onkrum blað, at teir góðu Harranum [...] Geilamonnunum hava verið framúr. Heðin giftist til skopunar við Tórfríð Hentze, saman fingu tey børnini Súsannu, Mads og Herfríð Sum ungur fór Heðin til skips, sum aðrir ungir menn. Sjálvur dámdi honum