tenjandi upp trappurnar upp á rókina, har Ruth Smith búleikaði við sínum málningum. Hetta var eitt guddómsgivið litkamar. Tað var eitt ríkidømi av einari aðrari verð, ið kom fyri eygað, og stumm gjørdust
hóast hann hevur høgar tankar um seg sjálvan, so er venjarin ikki altíð samdur. – Eg helt at eg var guds gáva til miðvøllin, men Meinhard Dalbúð, sum var venjari hjá okkum, sendi meg í mál, greiður Tórður
hann, at eitt álop á Iran kann gerast neyðugt? Hví hevur hann umskorið sín son, hóast hann kallar seg gudloysing? Hví er hann vónbrotin av Obama? Og hví elskar hann Jerusalem? Herbert Pundik og Martin
djúpt í minni, men sárið stóra varð á hesum sinni. Teir kæru vinir, ið frá okkum fóru, í himnaborg Guds einglar tykkum bóru, har inni grát tit aldri hoyra ljóða, men gleðisong um himnakongin góða. Við táravátum
Aldurin er høgur, og sporini eru sjálvandi tyngri nú, enn tey vóru. Tey bæði fegnast um lívið og allar Guds gávur, sum teimum eru lutaðar, og um framtíðina og vónina, sum tey hava funnið í heilagu skriftunum
sum Richard umsetti til føroyskt úr donskum, tá ið hann bert var ein smádrongur, og sum stendur í Guds Fólks Songbók. Leið meg heim til frelsuklettin! Ei eg líta kann á meg; Á tí kletti kann eg hvíla,
Olsen sat á formanspallinum, og hann helt ikki, at tað var átaluvert at svørja soleiðis við Guds navni av tingsins røðarapalli. – So tá løgmaður kann, so kunnu hini væl saktans eisini...
teldusnillingur við lít og hevur skannað og gjørt bæði bíbliutýðingina hjá Victor Danielsen og “Songbók Guds Fólks” teldutøkar. Saman við Arvid Hansen hevur hann gjørt forritið “Skriftin” við fleiri bíbliutýðingum [...] verið lívsverk hansara. Eisini hevur Flóvin verið við í tilevningini av nýggju útgávuni av “Songbók Guds Fólks”, sum vónandi skjótt kemur út. Eitt tað størsta avrikið hjá Flóvin er útgávan av tíðarritinum
Hetta eru alt góð og stuttlig minnir. Eg havi altíð merkt tín kærleika og umsorgan fyri samkomu Guds, serliga samkomuni í Ebenezer, har tú hevur havt tína dagligu gongd. Sangur og tónleikur hevur altíð
