brúka til telduna. Hvat hugsa tit fyri tykkum? Hava tit als onki samband havt við tey, sum tit hava beitt til at menna skipanina? Hava tit ikki sagt teimum, at vit sum búgva í hesum landinum eru ymisk á aldri

at viðfaringin av apuni var hóskandi. Hetta sást eisini aftur í reaktiónunum hjá apuni, sum bæði beit, pissaði og skeyt á ”Pippi” hvørja ferð, møguleikin var har. Hinvegin vóru viðurskiftini millum hestin

ávikavist aftan fyri klaverið og trummurnar. Serliga var tað spælið hjá Erik Svendsen Laustsen, ið ein beit merki í. Í sínum framúrskarandi soloum díkti hann so á trummurnar, at tað kundi sæð út sum stóð tað

Eitt nú vóru slangur, kaninir og rottur. Kanska tað ikki var so stuttligt hjá systir míni, tí rottan beit hana í hondina, sigur Oddbjørg, sum tó leggur aftrat, at hon ikki fekk stórvegis skaða. Fyri tær báðu

útlendingar kann tað kennast løgið, at ein fremmandur persónur bjóðar sær til at hýsa tær, og tað beit Jette serliga merki í. Áðrenn hon kom til Føroyar í summar, kendi hon lítið og einki til Føroyar og

Jákup Mikkelsen, svarar Lars, at Jákup vísti stóran klassa. ? Jákup spældi ein góðan dyst, og serliga beit eg merki við, hvussu væl hann reisti seg í seinna hálvleiki, eftir hann hevði gjørt stór mistøk í

ikki. Nógv av tí, ið skapti vandastøður, var eftir deyðbóltsstøður og langskot, men í hinum endanum beit NSÍ eisini frá sær, so her kundi nógv henda. Tað vísti seg eisini, at eftir steðgin gjørdist dysturin

var um gott mál úr spískum í høgru. Argjamenn vóru leikliga omaná, men eina løtu í seinna hálvleiki beit B68 frá sær. Í seinasta álopinum í dystinum staðfesti Bjartur Kjærbo sigrurin fyri argjamenn. Skála

seinni bleiv yvirhálaður av einum manni við barnavogni. Tað kundi eg ikki hava sitandi á mær, so eg beit tennirnar saman og gjøgnumførdi. Tá var eg eisini meir deyður enn livandi, so eg kom á mál í berum

ásannar, at mótstøðan var harðari, enn tær høvdu væntað. Framtíðin sær góð út Marjun Kalsø sigur, at ÍF beit nógv meiri frá sær, enn hon hevði væntað. Hon heldur eisini, at tað merktist hjá Mjølnir, at tað vóru