var eisini ein heilur fuglaflokkur í búri og eitt altar. Tað var sjónligt umborð á japanska skipinum, at sjómenn eru religiøsir. Á brúnni var eitt altar bygt inn í skottið, har ein skál við rísi varð ofrað

Bjarni Bæk kl. 11, altargongd, skriftamál kl. 10.40 Havnar kirkja: Bjarni Bæk og Sonja Klein kl. 18, altar-gongd Kaldbak: Hans J. Joesen, biskupur, kl. 12, altargongd Fámjin: Petur M. Rasmussen kl. 12, altargongd

menniskju koma ongantíð til altars. Nú kunnu ymiskar orsøkir vera til tað: Sjúka, veikleikar, elli v.m. Men tað kunnu eisini vera nógvar undanførslur: Eg fari ikki til altars saman við honum ella henni [...] henni, tí tey eru so og so. Tá ið tú fer til altars, fer tú tá við tínari góðsku? Ella fer tú við tínari synd? Er tað við tí seinna, tá hyggur tú ikki eftir hvør ið liggur á knæ við lið tína, men tá er tú sjálvur [...] sum knæfall um altarborðið í øllum kirkjum, so er tað fyri at siga okkum nakað. Tá ið vit fara til altars, so eru tað ikki bara teir 10-20 sjónligu altargestirnir, vit eru til borðs saman við, men tá eru

Menniskju eru, sum hava so stóra virðing fyri hini heilagu kvøldmáltíðini, at tey ikki tora a tkoma til altars. Ikki er heldur altíð talan um tey vánaligastu kristnu menniskjuni! Einki ringt er í tí at hava stóra

telja talið av teimum, ið koma til altars, og hetta hevur verið siður í Klaksvík. Vanligt var her at meta soleiðis, at 1/4 fer til altars og tað koma yvir 100 til altars, tá altargongd er, vísir Niels Pauli

Vilhelm, varabiskupur, bað prestarnar skriva upp, hvussu nógv fólk gekk í kirkju, hvussu nógv var til altars, hvør gjørdi tænastu og tílíkt. Hetta var ikki nakað krav, men bara ein áheitan frá varabispi, ið

vanakristindómi, vanakirkjugongd, vanaaltargangi. Ikki minst hava tey, ið ikki ganga í kirkju ella til altars ella einki hava við kristindóm at gera, verið sera íðin at tosa um vanar. Men munnu mótstøðufólkini [...] eisini kann vera ein vani? At tað eisini kann gerast ein vani ikki at ganga í kirkju, ikki at fara til altars, ikki at savnast um Guðs orð? At tað eisini er nakað, ið kundi verið rópt vanaheiðinskapur, vana

av framúr frásøgusnildi, í orðum eins og myndum. Bretski Guy Ritchie, sum nýliga hevur verið til altars við Madonnu, er leikstjórin. Kann henda hann gerst ein bretskur Tarantino. Høvuðsleiklutin hevur

sjónvarpið. Hesin kassi, sum hevur sovorðnar fastatøkur á fólki, at hann mest er at líkna við eitt altar. Hendan nýggja talgilda undirhaldsútgerðin, multiteynarin, tekur støði í júst hesum. Sjónvarpinum [...] verða vit neyvan skuffaði, krevja vit dagført undirhald og seinastu tíðindi. Rætt sum vóru vit til altars. Við talgildari mynda- og ljóðgóðsku. So er bert at vóna, at tær tríggjar heimligu telefyritøkurnar