Tað skrivar Reuters,
sigur útvarpsmaðurin allan dagin,
upp í saman,
upp í saman.
Men hvat Jóanes Nielsen skrivar
sigur hann ikki eitt orð um,
ikki eitt orð,
ongantíð.
Jóanes Nielsen hevur einki annað gjørt í mong,
mong ár
enn at skriva,
skrivað,
skrivað,
skrivað og
skrivað,
tað hevur útvarpsmaðurin ikki uppdagað.
Við at skriva
hevur Jóanes livað
so ella so.
Fimm ár yngri enn heimastýrislógin,
trý ár eldri enn fosturtøkulógin.
Eingin tekur hann!
Einaferð spurdi hann
hvør er størri sumbingur
tú ella eg?
hann svaraði sjálvur:
báðir hálvir.
Jóanes bindur ikki frið
hann skrivar framvegis
og hevur onga orsøk
at binda um heilan fingur
hóast útvarpsmaðurin einki sigur
ár eftir ár eftir ár.
So leingi vit líkjast
útvarpsmanninum,
og eru so sjúkliga upptikin
av okkum sjálvum,
byggja vit ikki land.
Úrslitið verður
onkustaðni
millum
plastikk
og einki.
Skaldið
fær sær enn eitt ball
hyggur út
í fjørðin
og heldur fram við at skriva.
Útvarpsmaðurin
gloymir at spyrja
hyggur
í innbakkan
og tosar upp í saman.
Martin Næs
----
