Fagurligur hesin
fráfaringardagur -
sterkt í skál -
lavandi sevjuvøkstrir allir
jóansøkubál.
Geisandi eldar
í hvørjari kyknu
og tægr -
ljómandi sláttur
úr hvørjari æðr.
Almiklar aldur
úr fyrndarøldum
ljós í ljós -
frøknisfrøin
í hvørjari fjós.
Froðandi fram um
koparoyggj
-kópa- og hvessinga-fylgd-
tann hin mæta,
tann hin væna
fríggjara-moyggj.
Gapandi
hvørt aðlisop,
rapandi mergsins
og megin-máttarins lop.
Furðuligur hesin
fráfaringardagur
- sterkt í skál!
Á lofti leika
geisandi, gessig
jóansøkubál.
Í advent
Eg eigi eittans hald,
í myrkrinum eittans ljós,
tað er søga, ið mær varð tald
um kross og um fjós.
Hvar ið eg eri staddur,
hugi eg fjós og kross,
minnist eg deyðaræddur
ein svikarakoss.
Fram millum hugans boðar
eigi eg eina kós:
midnáttarstjørnan ið logar
og lýsir á barn og fjós.
Yrkjarabøn
Her ganga kallmenn,
stórsleggjan dynur,
neistafok
úr náttaralva.
Lat meg vera ein haldakopp bara,
at onkur smágenta óstúrin
fær leskað seg úr mær,
nývaknað miðsummarmorgnar.
