eg kann siga, at vit fingu ein sterkan boðskap um trygd og lyfti Harrans. Kingosálmurin endar /Lat Gud bert ráða/. Og aðrastaðni sungu tey/Tú heldur lyftini, sum tú lovaði../ og /Hvar leiðin enn ber er

ridla. Heldur enn at sáa iva um tað, sum stendur í bíbliuni, er fremsta uppgávan hjá kirkjuni at boða Guds orð til so nógv og so ymisk menniskju, sum gjørligt. Og tann uppgávan er nógv størri og meir átroðkandi

hann vil hava selskap, rópar hann á fólk, og so flennir hann í kíki, tá man kemur yvir. Hann hevur gud-hjálp-mær eisini lært seg at flenna akkurát líka sum eg. Skipper ger illa fortreð og er herviligur [...] tí, sum eg havi. Eg leggi onki í, hvat onnur halda um meg. Eg eri bara, sum eg eri, sigur Ansvein. Gud veit best Tey, sum ikki kenna Ansvein, hava ivaleyst kortini hoyrt málið í honum onkuntíð. Hann er [...] tónleiki dámar mær best. Eg eri ikki tann, sum siti fremst í kirkjuni ella á møti, men eg trúgvi uppá Gud. Tú kanst royna at lumpa teg ígjøgnum, men tað gongur ikki tí, tað er ongin vegur uttan um hann. Hann

klintri víðari. Tá røddin kortini rópar aftur, eri eg vísur í, at hon kemur av himli, og at tað er Gud sum rópar. At hann royndi at steðga mær, mátti merkja, at vegurin til friðsæla himmalin also ikki var [...] tjóðum og kristnu rørslum at arbeiða saman um eitt felags aðalmál: at fara út um alla verðina at boða Guds orð og soleiðis vera nakað fyri onnur og gera ein mun í heiminum. Tað er jú ongin loyna, at kristnar [...] altíð órógvað meg. Í YWAM sá eg, at soleiðis nýtist tað als ikki at vera. ? Umframt at fara út at boða Guds orð, leggur YWAM nógva orku í hjálpararbeiði og at útbúgva sínar limir innan felagsskapin. Til hetta

Spinoza hevur ilt við at góðtaka Bíbliuna fyri Guds orð. Um so var at Bíblian er Guds orð, var ikki tann hópur av andsøgnum í henni, sum tað nú eru, heldur hann. Guds sanna andlit í náttúruni Einum er hann tó [...] nógv tátíðar og nútíðar kristin í. Gud og nátturufyribrigdini eru eitt. At tað er í náttúruni, at Gud vísir sítt sanna andlit. »Men«, skrivar Spinoza, »fólkið heldur at Guds vald og forsjón verða best lýst [...] leingi hevði verið tuberklasjúkur. Bíblian ikki Guds orð Spinoza er ein hin fyrsti sum heldur, at Bíblian ikki beinleiðis skal takast fyri at vera Guds orð, men heldur eitt stríðsrit fyri kristindómin

uttan vón. Og hesin Jesus, sum vit kalla hin góða hirðan, hevur opinberað fyri okkum Gud. Gud er so sum Jesus er. Hesin Gud, sum er hin góði hirðin, er kærleikafullur, náðigur og miskunnsamur. Hann tekur sær [...] seyðirnar, tað vil siga, vit eru elskað av Jesusi og hann hevur umsorgan fyri okkum. Hví hesum hesin Gud okkara, Jesus, kærleika til okkara? Jú, tí hann hevur skapað okkum. Vit eru skaparverk hansara og tí

uttan vón. Og hesin Jesus, sum vit kalla hin góða hirðan, hevur opinberað fyri okkum Gud. Gud er so sum Jesus er. Hesin Gud, sum er hin góði hirðin, er kærleikafullur, náðigur og miskunnsamur. Hann tekur sær [...] seyðirnar, tað vil siga, vit eru elskað av Jesusi og hann hevur umsorgan fyri okkum. Hví hesum hesin Gud okkara, Jesus, kærleika til okkara? Jú, tí hann hevur skapað okkum. Vit eru skaparverk hansara og tí

Sunnumorgunin kl. 10.30 á familjumøtinum talar Jens Wang um evnið: Truplir spurningar úr Bíbliuni »Hví gav Gud menniskjanum ein frían vilja?«. Á tilbiðjanarmøtinum kl. 12 verður evnið: »Missión og barnalegur í

vit kalla Gud. - So saman við bíbilsku frásagnunum um Jesus upplivi eg, at Gud hevur traðka inn á arenaina, t.d. í skapanarverkinum, og sum ein dunkandi pulsur vísir hann seg, sigur Falk. Guds rokning Til [...] tulkar uttan at prógva nakað. Hon leggur fram eina meining um menniskju, Gud, okkara tørvir o.s.fr, og saman við Bíbliuni upplivi eg Gud sum eina skapandi megi bæði í og uttanfyri okkara tilveru, sigur Bent [...] valdsmanipulatión mótvegis kærleikanum, uppliva vit sambært Bent Falk ektaða eksistentiella møtið við Gud og menniskju, sum síðani elvir til ábyrgd og "selverkendelse". Hetta merkir sambært Falk ikki, at tað

øðrum fyrifallandi. Í trúnni funnu tey sálarfrið - og ikki fellir ein spurvur til jarðar uttan vilja Guds. Pól á Kletti segði, at meðan teir prátaðu, nevndi Tóri ommu sína, Malenu norðanfyri Garð, sum var [...] Hon hevði mist mann og son í bjørgunum, tveir synir og versonur vóru sjólátnir. Men alt legði hon í Guds hond. - Soleiðis litu tey gerandisstrevið ? bæði á sjógvi og landi ? í hansara hendur, sum øllum ræður