Kollfirðingar sluppu at skjóta seg á odda 2-1, men tað var so tað. Eftir hetta var talan um einvegis ferðslu móti KÍF málinum, har hvørki Óla Christian Djurhuus ella Zeljko Jotic megnaðu at gera nakað sum helst

er sjálvsagt. Men samtíðis mugu vit seta spurningin: hvørji onnur krøv og fyrilit til eina trygga ferðslu og eina sunna ferðslumentan setir ein so kolveltandi broyting sum eitt fast tunnilssamband, ið knýtir

seg ikki bert um koyrikort, men koyrikortini er ein partur av hesi umfatandi lógarkunngerðini um ferðslu, sum seinast varð broytt við løgtingslóg nrr. 65 frá 17. mai í ár. Tá talan er um koyrikort til

enda koma fram til eina góða semju? Vit skulu minnast til at hetta er ikki nøkur gøta fyri einvegis ferðslu; norðmenn sleppa at fiska í okkara farvatni, júst sum vit sleppa at fiska í teirra. Spurningurin

Kári Olsen Líka síðan Vágatunnilin lat upp fyri ferðslu hevur "ómannaða" gjaldsstøðin virkað so illa at at hon altíð hevur verið manna. MEN, nú er alt nógv betri. Nú kanst tú bert koyra uttan at steðga

verður um, hvar tað fíggjarliga loysir seg best at gera ein tunnil við tí teknikki sum er og tí ferðslu, sum er. Men hvat ein tunnil niðri í dalinum fer at kosta, veit hann ikki enn. Nakað av grótinum

forrit inn fyri at brúka hana. Hetta merkir eisini, at fyritøkur, ið av trygdarávum ikki loyva Skype-ferðslu, kunnu brúka okkara skipan. Vit hava eina so mikið góða skipan, at vit eru at meta sum ein stórveitari

allar teir sonevndu vandatættirnir, royking, rúsdrekka/rúsevni, vantandi rørslu, skeivar matvanar og ferðslu. Fyri hvønn vandatátt skal greiða fáast á, hvussu støðan er nú, hvørjum málum vit vilja røkka og

búgva nærmast við. Yviri á Gravarbø hevur altíð verið gott og friðarligt at búgva. Eitt sindur av ferðslu, tað er tað heila. Men nú buldrar øgiligt hvørjaferð skot verður latið av. Og tað er líkamikið um

gjørdur endaliga farbarur við autoverju ella tílíkum, og hann er heldur ikki latin upp fyri almennari ferðslu. Gásadalsfólk hava fingið serloyvi at ferðast gjøgnum tunnilin, sum er tryggjaður so mikið, at tað