stórur smeitur fyri Stranda bygd, sum hevur fostrað mangan dugnaliga sjómannin. Menn, ið løgdu alla orku í við stríð og strev at troyta havið fyri síðan at koma heim við góðum fongi. Hetta var teirra æra

fyri eftirlønarspurninginum. Her eru tað serstakliga fakfelagsfólk og virkisleiðslur, ið leggja stóra orku í at kanna, hvussu eftirlønarviðurskiftini hjá limunum kunnu skipast á besta hátt í framtíðini. Á

tí veikasta bólkinum í samfelagnum, so er tað ein sjálvfylgja fyri Javnaðarflokkin, at nýta stóra orku til frama fyri hesar bólkar. Føroyingar, tit vita, hvør flokkur setti fólkapensiónina á stovn, hvør

tosa um og havast at teimum »Hvítkitlaðu klandursvættunum«, tá vit vita, at júst hesi brúka alla orku at fáa tey sjúku at kenna seg trygg, sigur Joan Ziskason. Hon heldur at slík úttala best prógvar,

sum í forsetasessinum í 1989 lýsti 1990 árini heilaár við tí fyri eyga at fáa fólk at miðsavna meira orku at granska heilan og at fáa hesa vitan út til fólk. Undangongumaður hansara Ronald Reagan, ið var

vinnulív. Eitt vinnulív, har góð hugskot verða til veruleika og kasta nógv av sær til tey, sum hava lagt orku í. Eisini okkara felags kassar hjá landi og kommunum, so vit kunnu hava eitt sterkt og trygt samfelag

sum limirnir í tí einstaka felagnum hava. Kunningin hevur týdning, tí ongin flokkur fer at brúka orku sína til at loysa ósjónligar trupulleikar, segði Doris Hansen.

sum skal leiga sær íbúð ella ferðast aftur og fram millum skúla og heim. At vit brúka fíggarliga orku til at stuðla ungdóminum til útbúgvingar, er skilagott. Tað finst ikki ein betri íløga í okkara landi

javnaðarflokkinum eitur heilt einfalt: Samhaldsfasti. Her hava vit eina skipan, har øll gjalda eftir orku, og njóta eftir tørvi. Allir løntakarar, bæði á sjógvi og landi, gjalda ein brøkpart av síni inntøku

við í fyrstu útbjóðingini við Føroyar og er hetta ein av orsøkunum til, at samtakið leggur so stóra orku í at kunna føroyingar um oljuvinnuna. Samtakið hevur føroyskan umboðsmann. Tað er Johan Mortensen