livir í. Hóast hetta við at hava tvey arbeiðið og gera tónleik aftrat í veruleikanum krevur nógva orku.« Og meðan hann skolar síðsta burgarbitan niður við eini cola staðfestir Jóannes: »Ja, hetta gongur

fyri tey gomlu. Sum frá líður fer hetta at bøta um støðuna. Tað sum tó er avgerandi er at fáa størri orku flutta til eldrarøktina. Og her er nakað við at henda. Í hesum døgum er landsstýrið við at taka eitt [...] tørvurin er størstur, og tað verður talan um at røkja tær uppgávur sum verandi eldrarøkt ikki hevur orku til. Her er talan um eina rættuliga nýhugsan á hesum økinum. Tí verður talan um eina skipan sum í

Vanlig barrballada Therkelsen metir hetta at vera eitt álvarsmál og løgreglan fer at leggja nógva orku í at fáa at vita, hvat hendi. Føroyingurin kendi tað so, sum royndu menninir at kvala hann, og tá

á staðnum. Onkur, sum veruliga brennir fyri sakini, sum trýr uppá tað og sum er áhugaður at leggja orku í tað. Flutningsstuðulin Áðrenn tingið varð sent til hús varð samtykt at gera eina lóg um flutningsstuðul

inntøku aftur og fram millum hjúnafelagar, ikki letur seg gera í praksis uttan stóra umsitingarliga orku. Vit skulu minnast til, at vit onga sjálvuppgávu hava ongur, og má hetta tí gjaldast út úr landskassanum

di brúkarar, so hevur undirritaða vegna Heimahjálparafelag Føroya, seinastu tvey árini lagt nógva orku í, fyri at heimahjálpararnir skulu fáa eina útbúgving, tað sonevndu almanna- og heilsuhjálpara út

fiskiflotan og fiskiídnaðin á landi.    Við niðurslitna menniskjatilfeingið hugsi eg serliga um alla ta orku og allan tann privata pening, sum privatir borgarar brúka í einum vinnuligum kyksendi, har tey ikki [...] Tað skal byggja á herðarnar á farna valskeið og annars á førleikan í fólkinum.    Onkur brúkar nógva orku til at vísa, at tað ikki er tekniskt (íroknað búskaparligt) møguligt hjá Føroyum at gerast ein sjálvstøðug

íðina, men nú umhugsar hann støðuna. ­ Hetta er ótrúliga spennandi og eg fari at leggja alla mína orku í tingarbeiðið. ­ Hvussu verður við lestrinum, veit eg ikki, men nú fari eg at tosa við universitetið

ætli eg eisini at stuðla og vera við til at stimbra tey fólkini, sum nú í fleiri ár hava lagt alla orku í at fáa oljuvinnuna við á føroysku dagsskránna. Teirra stríð og hegni skal ikki hava verið til fánýtis

framvegis eri ósamdur við avgerðini, fari í rættin við málinum. Eg hevði í fyrsta umfari hvørki hug ella orku til at fara undir eina rættarsókn ímóti ALS. Harafturat hevði eg kært málið til Landsstýrið, og eg