Ung var eg, tá ið mamma doyði, og har komst tú í hennara stað. Eisini sum omma og abbi Selheygg til okkara børn, sum tey eru sera glað fyri. Altíð kundi eg koma til tín, tú vart mær ein tryggur stuðul

stovu) sat í løgtinginum frá 1928-1936. Tá ríki-Dánjal andaðist 21 . mars 1900 stóð soljóðandi minningarorð í Dimmalætting: "Købmand og lagtingsmand Daniel Niclasen af Sørvaag afgik ved Døden í Tirsdags [...] framburðsmaður og harvið frammaliga í sjálvstýrisrørsluni. Um sonin Niclas Norð í Stovu vóru eisini minningarorð eftir hansara deyð 12 oktober 1939. Dagin eftir hevði Nyhold Debess eina yrking um Niclas í T [...] iva stóðu, tú revsaði tey, ið lógu og svóvu, títt minni tindar branda." Í sama tingakrossi er minningarorð, sum "Vinur" hevur skrivað. Har stóð m.a.: "Niclas var sonur tann viðgitna Dánjal Norð í Stovu

Tað tynnist av álvara í liðinum av hoyvíkingum, sum minnast tíðina, áðrenn tær miklu broytingarnar komu, sum gjørdu, at Hoyvík frá at vera ein tann minsta bygdin í Føroyum er vorðin ein tann størsta.

Góða allar verðinsbesta gjógvaromma. Omma, bert ein lítil seinasta heilsan frá mær, nú omma er farin frá okkum her á fold. Siti niðri í Keypmannahavn og hyggi at myndini í vindeygakarminum, har omma o

Góða Ingibjørg. Tað er tungt fyri meg at skriva minningarorð um teg, eg fati tað ikki enn, at tú ikki longur er ímillum okkum. Tú ert altíð í mínum tonkum, tað eru ikki miera enn tveir mánaðir síðan tú

Jens Pauli er farin um sýn og eftir standa minnini. Hann vaks upp í Sandavági, foreldrini vóru Leivur Johannesen, Norðan fyri Vegg í Hesti og Jensina Heinesen á Lofti í Sandavági. Leivur og Jensia átt

Eina seinastu heilsan frá okkum tú fært tú sum hevði okkara hjarta so kært, vit ei skilja tað sum hendir her, at tú ei millum okkum longur er. Omma góða tú var okkum so kær, vildu ynskt at tú vart okk

mamma fór heim til Harran, fellur tað okkum ómetaliga tungt at seta seg niður og skriva nøkur minningarorð um okkara høgt elskaðu mammu, sum vit elskaðu yvir alt á jørð og sum so brádliga bleiv tikin heim

Tíðindini eru nú um at verða veruleiki fyri okkum, og vit merkja tómleikan, nú ein av okkara hevur lagt árarnar inn. Tað ber til at siga, at Marita í okkara høpi hoyrdi til tað nýggja ættarliðið av ar

Hóast heilsan var farin at bila, so hevði hann tað hampuliga gott. Gjørdi tað sum hann var vanur sum ein góðir húsfaðir. Og ikki at gloyma seyðin, sum hann hevði stóra umsorgan fyri. Kenst høvdu vit f