KORT: Aron Sørensen hjá TB. Teir í TB skulu ansa sær, at teir ikki fáa reyð kort, nú teirra lagna í steypakappingini í ár tykist vera avgjørd. Tað ræður um at ansa eftir, at talan ikki verður um útvísingar
mín rødd var púra útlúgvað. Tá hevði eg í fimm ár sagt ja til alt og bara sungið og sungið uttan at ansa eftir røddini. Eg hevði faktiskt sungið ov nógv, og hevði slitið røddina." Ólöf Kolbrún gjørdi ikki [...] havt stóra ávirkan á hana sum tónleikara. "Ólöf hevur lært meg nakað ógvuliga umráðandi, nevniliga at ansa eftir mínari rødd. Tað er ein spurningur um at læra seg at kenna røddina soleiðis at man veit nær
stóran týdning, at fakfólk, politikarar og øll vit onnur, bæði í kjaki og tá avgerðir vera tiknar, ansa eftir, ikki at blanda saman vísind, mannarættindi og etikk við persónligar sannføringar og átrúna
Grønlandi. Hann sigldi við farmaskipum niður til evropeiska marknaðin við fiskinum og hevði ábyrgd av at ansa eftir fiskinum, takað sær av trupulleikunum, um okkurt var áfatt við góðskuni og syrgja fyri, at
hann so fegin klóra sær, og tað er jú ikki so gott, tí tá kann koma bruni í. So eg má alla tíðina ansa eftir honum, sigur Lív Durhuus. Tað var tí við eitt sindur blandaðum kenslum, at Lív og Magnus vórðu
leiðin at ganga. Tað eru altíð seigu tøkini í felagsskapi við onnur, sum loysa seg í longdini. Vit mugu ansa eftir, at tráanin eftir eydnuni ikki gerst okkara óeydna. At tráanin eftir 12-talinum ikki syndrar
kið – eigur tað ikki at verða sæð niður á teir menn, ið munnu hava hug til at vera heimagangandi, ansa eftir børnum, gera mat – og kanska fáast við seyð og gæs ella pjøssast upp á hús og urtagarð. Normarnir
hann, og fáa endurgoldið lønarmissin. - Eg kann ikki bara fara til arbeiðis aftur, tí eingin er at ansa Lýðar og taka sær av honum. Tað tekur fleiri tímar dagliga bara at geva honum eta, og tað er við eini
amatørar eisini brúk fyri einum skumpi, so teir kunnu menna seg víðari - Netupp! Tí skulu vit eisini ansa eftir, hvussu vit brúka hugtakið "glaðir amatørar". Um tað merkir, at vit ikki kunnu seta teimum krøv
sterkari tá ið eg kom heimaftur til Føroya. Nú havi eg ikki tíð til at ganga í vektrúminum, eg má ansa eftir teimum smáu, puffar Heini og toyggir seg niður eftir lítlu Andreu, sum grulvar á gólvinum og
