Tað er so stutt síðani, hon var her heima og fylgdi beiggja sínum, sum doyði av somu sjúku, sum hon sjálv. Tá visti ongin, at hon sjálv var sjúk. Hon sá gott út, var tann Hjørdis, vit kendu. Glað og l

Mikudagurin hin 1. oktobur gjørdist ein lagnudagur. Sat henda dagin við nátturðaborðið saman við konu og børnum, tá vit hoyrdu sjúkrabilin koma út á Argjar. Hugsaði hvør nú mundi verða vorðin sjúkur,

Á hesum myndabrotinum frá 1945 stendir brúðarparið, Mari systir og Christian svágur, høgrumegin, og aftan fyri tey stendir Florenca – Ressa – Christofferesen, sum seinni giftist við morbróðuri okkara,

Tað kennist tungt og so óveruligt at skula skriva minngarorð um mín elskaða systurson Hávard, sum var við í ferðsluvannlukkuni í Øravík tann 18 september í ár. Tað virkar so undarligt og meininsgleyst

Høgni var føddur 4. oktober 1929, og var hann tí fyltur 79 ár, nú hann andaðist. Høgni fór sum ungur niður til Danmarkar at útbúgva seg. Fyrst tók hann studentsprógv, og síðani fór hann at lesa guðfrø

Eftir lokna skúlagongd, fór hann til skips, og sigldi við bæði føroyskum og íslendskum skipum. Hann var m. a. við til at bjarga manningini á íslendska trolaranum, Goðanes, sum rendi á Flesjarnar í síð

Tað er nú gott ár síðani hendan meiningsleysa vanlukka hendi í Klaksvík og Høgni, hóast alt var gjørt fyri at bjarga honum, ikki slapp livandi frá tí. Tá man hugsar um tað, virkar tað so óveruligt, næ

Kristian Eirik, ella Iggi, sum vit vanliga róptu hann, var sonur Olgu og Samson Højgaard í Vestmanna. Sjálvt um farleiðin millum Vestmanna og Rituvík var drúgv og long, tá ið Iggi var smádrongur, var

Góða allar verðinsbesta gjógvaromma. Omma, bert ein lítil seinasta heilsan frá mær, nú omma er farin frá okkum her á fold. Siti niðri í Keypmannahavn og hyggi at myndini í vindeygakarminum, har omma o

Fyri okkum í Havnar Róðrarfelag hevði Ingibjørg ein stóran leiklut í tí felagsarbeiði, ið vit dagliga hava. Hon bakaði bollar, gjørdi kakao og hugnaði um allar rógvarar, tá hon hevði stundir til tess.