fólksins kollvelting - februarkollveltingina ? úr gildi. Í januar 1918 var tjóðfundurin ? t.e. tað ting, sum fólkið hevði valt at evna eina stýrisskipan til ? slitin og heimsendur. Í 1922 vildi so til,
mistak fekk ongar avleiðingar fyri nakran. LV hevur givið tvær frágreiðingar út, har onnur setur nøkur ting upp, ið Vinnumálastýrið ikki kann lata standa ósvarað. Har verður m. a. tosað um juntakendari framferð
annars eitt gott mál at skriva sangir á. Málið er øgiliga ríkt, tí vit eiga so nógv ymisk orð fyri somu ting, so eg haldi tað bert verða undanførslur hjá teimum, sum siga, at tað ikki ber til at yrkja á føroyskum
lítlari arbeiðsorku, við 1.000 kr í løn um mánaðin sum borgmeistari. At hava tykkum, sum eru vald inn á ting, sum skuldu loysa allar hesar trupulleikar fyri okkum. Grát Mítt Elskaða Land tit fingu meiri í løn
vóru so nógv ting her heima, sum lokkaðu. Maturin lokkaði og so ikki minst tað at spæla eitt sindur av tónleiki. Sjálvsagt eisini tað at síggja familjuna og vinfólk aftur. Tað eru so nógv ting her heima,
tingfólk úr útjaðaranum og úr miðstaðarøkinum. ? Poltitikarar hugsa alla tíðina um at sleppa inn aftur á ting, og tí arbeiða teir næstan bert fyri valdøminum, har teir eru valdir. Tú fært jú ongar atkvøður burturúr
skatta framyvir, so kemur hækkingini ongan mun at gera. Men nú hevur boðað frá at eitt uppskot kemur á ting heilt skjótt. So eg haldi at vit eiga øll at geva henni frið at arbeiða, og bíða til allur pensjó
vón fyri tað nýggja árið, at myndugleikar, vinnulív og fakfeløg bæði a landi og sjógvi tosa um hesi ting og semjast um eina skilagóða loysn, ið tryggjar arbeiðspláss á sjógvi og landi. Útjaðaramenning verður
Viðhvørt hugsi eg við mær sjálvum, at tað var illa, at vit ikki fingu ein einasta politikkara valdan á ting, sum hevur serstakan áhuga fyri kommunumálum. Eitt er so púra vist, at eydnast tað framvegis okkara
sum hevur við sær, at ein heilur flokkur fer úr samgonguni. Men heldur tú, at tað síðani tú komst á ting hava verið orsøkir til at vísa landsstýrismonnum misálit? ? Avgjørt, og eg eri púra vísur í, at dømini