størstu í mínum ættar­liði.« – Tað kom í hæddina við ógv­us­liga á­lops­stríð­num hjá Russlandi móti okkara vinum í Ukraina. Lat­ið okk­um síggja veruleikan: Russ­land fer helst ikki at broyta kós í nærm­­astu

til sjós bert 13 ára gamal við skonnartini Johanne hjá M.C. Restorff. Eg var kokkur. Fyrsta ferð okkara gekk til Liverpool, og har sá eg fyrstu ferð ein nekara. Tygum kunnu trúgva, at eg var bilsin, tí [...] leitið, tá Niclas Haraldsen, skipari, hevði keypt Fox, sum verður roknað fyri at vera byrjanin á okkara slupp­fiskiskapi. Hon var ein lang­bumm­ari, og 12 mans vóru við. Eg var tá 16 ára gamal, og vit [...] høvdu vit rikist millum Føroyar, Ísland og Hetland alla tíðina. Dagblaðið: Eitt prýði Eitt prýði fyri okkara fólk var kapt. Svendsen í ungdóminum og eitt prýði er hann enn, har hann gongur millum okkum. Hansara

lívi, og vit hava fingið hennara søgu Sum vit øll vita er okkara søga fylt við syrgiligum ársdøgum fyri tær stóru vanlukkurnar, sum raktu okkara fólk. Vit hava í ár umrøtt fleiri av teimum rundu og hálvrundu [...] konufólkini altíð uppi í á landi at draga nótina. Og vit børn um skúlaaldur, vit hjálptu eisini til uppá okkara máta og fingu seiðin niðan frá. Vit høvdu eitt so gott og stórt loft. Táið nótin hevði verið brúkt

kunnað tikið avskeð við pápan. Felagið metti tá tað eisini hava týdning at kunna landsmenn okkara um tey kor, sum okkara forfedrar máttu stríða seg ígjøgnum. Og vit vildu eisini vera við til at minnast bæði [...] at vera løgd undir eitt sterkari vald, eina lagnu tey ikki fingu steðgað. Vanlukkan rakti eisini okkara heim. Dreingirnir hjá báðum teimum ungu gentunum, sum arbeiddu hjá okkum, vóru við. Annar var millum

partur hevur verið fiskimannasøga, har korini hava verið lýst hjá teimum sum løgdu grundina undir okkara samfelag. Her eru umstøðurnar broyttar so nógv, at tey sum eru ung als ikki kunnu skilja tað. Tí [...] Grønlandi í 1939 Martin Eidesgaard var ein áhuga­verdur maður. Vit báðir hittust á B8 í 1998, og við okkara felags áhuga fyri fiskivinnu funnu vit skjótt saman og blivu væl. Tað var stuttligt og hugnaligt [...] og er hann tískil ein partur av søguni um grøn­landsútróðurin, sum gjørdist ein stórur partur av okkara vinnusøgu. Hann luttók í sjónvarpssendingum um hetta evnið fyri nøkrum árum síðani. Hann hevur luttikið

sum eg neyvan havi sæð tað fyrr. Grasið er avsviðið, og jørðin næstan skríggjar eftir vætu. Bøn okkara til Guds var, at regntíðin, sum nú skjótt fór at byrja, skuldi gerast góð. Úti í mongum bygd­um stóð [...] hvítsunnusamkoma í Svøríki, sum rak missiónsvirksemi millum hesi fólk. Tey sendu ofta sjúklingar til okkara. Víða hvar verða mong fongslað fyri sína trúgv á Jesus. Hetta komu vit eisini at merkja meira og [...] í pápan, sum um hann var bangin fyri, at hann skuldi fara frá sær. Við hinari veittraði hann til okkara. Tað var ikki sørt, at tárini trýstu seg fram í eygunum á mær, har eg stóð og veittraði aftur. Eg

søgan um Dánjal av Hvítanesi, sum er ein góð lýsing av einum av teimum, sum løgdu grundina undir okkara sam­felagi. Nena eigur stóra tøkk fyri, at hon hevur tryggjað, at henda frásøgn er og verður varðveitt [...] nú og er horvin í onkrari vegagerð. Einastu hús á Hvítanesi við tilknýti til brøðrasamkomuna var okkara og hjá Berint pápa­beiggja, sum var giftur við Poulinu hjá Isalinu og gamla Knút skómak­aranum. Systir [...] men Petur lat seg ikki syfta, og hetta boygdi John seg eisini fyri. Petur eigur eisini ein part av okkara rækjusøgu. Saman við soninum Dánjal Paula og bróðuri­num Sigurd lótu teir Hvíta­nes byggja á Tórshavnar

koli og kom á Vestmanna at selja. Jákup visti av, at Neptun hevði skift motor. Hann kemur niðan til okkara at spyrja, um vit høvdu viljað selt honum motorin at seta í Coraliu. Vit vistu, at um motorurin ikki [...] hvussu er her hjá okkum. Men so knappliga í 1936, tá kom hýsan. Hýsa hevði ikki verið at fingið her á okkara leiðum, tað menn vistu um. Ein dagin, táið eg var 14 ár, stóðu ein dagin nakrir mans undir einum [...] betri á línu. Hann tekur aftur í aftur, at “eg veit einki um at hýsa hevur verið at fingið her um okkara leiðir í mínari tíð.” Tá var hann mitt í 60-unum. Tá svarar abbi til, hann var tá 87 ár: “Jú eg minnist

Onkur av teimum vóru tó tilkomin. Elias fór so til Sandavágs at vaksa upp hjá fastur síni. Pápi okkara fór oman at vera á Mørk í Vestmanna, har pápasystirin var gift. Har var hann so, til hann var tilkomin [...] hava tey helst leskað tey eftirsitandi. Eg minnist eina ferð, at tvær konur úr Havnini komu inn til okkara, og tær munnu hava verið í hesum ørindum. Eg minnist, at tær sungu inni í stovuni. Hetta kann væl [...] komin aftur í køkin. Hon segði einki, og eg segði einki. Vit systkin tosaðu heldur ikki um hetta okkara millum, tað kann eg nokk siga. Soleiðis var hugburðurin tá, meðan tað í dag verður ásannað, at tað

seg og hold fyri seg. Og sjálvsagt er hetta ikki ein varandi støða. Rúna vil meira enn hugflog, men okkara maður ansar sær ikki løgini. Og tá ið vinmaðurin og vallarin Gustav, ið ikki hevur lyndi at lata [...] óvikandi hørð lagna. Eftir at báðir hava upplivað stevnuna við brennivíni og konufólki - aftur her torir okkara maður at liggja framvið - sigur Cecil frá tí horvnu lukkuni, sigur frá eini stórtíð hjá familjuni [...] nærkast hálovan. Kvinnurnar eru vísar og loyndarfullar og hava eina styrki í sær, sum er eldri enn okkara tilvitan, og sum maðurin bert kann royna at gita sær til. Tað eru tær, sum gera lívið vert at liva