sær sjálvum eitt roysni, sum fáur man gera honum eftir í hansara aldri. Hann legði eisini alla sín orku í tingarbeiðið, har hann var umboðaður í týdningarmiklum nevndum sum t.d. í fíggjarnevndini og sum

døgum, og tað hevði verið ov nógv at spælt á einum og sama grasvølli. Men hví leggja tit so nógva orku í at verða vertir fyri slíkum kappingum, tá tað krevst undantaksloyvi? ­ Vit halda tað vera nátúrligt

Føroya fólk fyri at landið framvegis er partur av danska ríkinum? Hví ikki, ístaðin fyri at nyta nógva orku í eini roynd at geva dønum ringa samvitsku (sum teir kortini ikki fáa), royna at nyta kreftirnar heima

men ikki til fiskimenn við lægstu inntøkunum, samstundis sum teir siga seg ikki at hava fíggjarliga orku at lata lønarniðurskurðin aftur til okkara, sum hava sáttmála við Landsstýrið , sum vóru umfatað av

høvdu málið uppi var, at vit vildu lata feløgini sjálvi taka sær av hesum kappingum, tí FSF hevði ikki orku til at skipa fyri. Hetta var fyri nøkrum árum síðani, og hesa tíðina hava nógvar broytingar verið

uppgávurnar kravdu sín heila og fulla mann. Tí legði Krisjan pennin til viks og fór heldur at brúka alla orku upp á aðrar uppgávur so sum at útbyggja prentsmiðjuna og at lata dyrnar heilt opnar fyri øllum hugsandi

og ikki at gloyma, IT-menningin sum heild, burdi verið ein opin vegur hjá føring-um at lagt sína orku í. Vit eiga hópin av góðum og gløggum ungfólki við góðari útbúgving, sum megnar at skapa nýggjar loysnir

tá hann síðani tók Árna Olafsson úr Oljuráðleggingarnevndini og gav honum boð um at brúka alla sína orku uppá markið. Avleiðingarnar av hesum kunnu verða, at eingin líkinda útbjóðing verður fyrr enn um nøkur

tykkum, tá neyðin var størst. Poul Nyrup Rasmussen helt nevniliga, at føroyingar høvdu brúkt ov nógva orku til at geva dønum ábyrgdina av kreppuni og fyri bankamálið. Jóhannes Martin Olsen lat ikki hesi boð

felagnum. Eisini skal nevndin í felagnum vátta yvirfyri sáttmálanevndini, at felagið hevur fíggjarliga orku at uppfylla sínar skyldur sambært sáttmálan. Hetta ætlast gjørt við at víst verður til seinasta á