nevndarlimur. Tiltakslimir eru : Anna-Lis Dam Petersen og Anita Dam. Nevndin skipar seg við næstformanni/kvinnu eftir páskir.
liggur við ferjuleguna, og onkur hendinga bilur er á veg umborð. Inni á kaffistovuni sita nakrar ungar kvinnu við eitt borð umframt tveir mans við eitt annað. Tað kundi verið, at kvinnurnar vóru lærarar, sum
eisini hugleiðingar um ferðing um Vestmannasund, summarbræv úr Keypmannahavn, og um eina føroyska kvinnu, hvørs lívsleið hevur verið øðrvísi enn hjá teimum flestu. Teir mongu stubbarnir eru allir merktir
aftur, at hennara persónar eru einsháttaðir. Tvørturímóti heldur hon bøkurnar hjá Holst vísa, at kvinnu- og mannfólkaleiklutirnir netupp ikki eru bundnir at kyni men at valdinum og teimum leiklutum, vit
fjør. Málið, sum kom undan kavi herfyri, snýr seg um, at forsetin lænti 500.000 evrur frá einari kvinnu, sum er gift við einum handilsmanni, ið er vinmaður forsetans. Hetta var í 2008, og tað er komið
kjakast um. Tí so skuldi fosturtøka sjálvsagt verið loyvd. Ja tað skuldi verið ein rættur hjá einhvørji kvinnu. Tískil er spurningurin í mínari verð, um fostrið er eitt menniskja ella um tað er ein slímklumpur
brúkari, meðan ein annar gitti, at tað var tilfar frá Amnesty sum hevði ført til, at fleiri ungar kvinnu nú fingu framt fosturtøku. Nú eg í hesari greinini kasti alt mítt ljós á hetta eina tali, sum nei
seg um forsturtøku, hefti eg meg við, at journalisturin - í túninum, úti í Tinganesi - spurdi eina kvinnu frá Havnar Kvinnufelag: “Hevur barnið ikki rættindi eisini?” Kvinnan svaraði: “jú, barnið hevur rættindi
broyta tað sonevndu Roe ímóti Wade-avgerðina. Tað er ein kollveltandi avgerðin frá 1973, sum tryggjar kvinnu rættin til fosturtøku. Um dómarar stuðla fosturtøkulógini hjá Mississippi, ferð avgerðin um at máa
eru gjøgnumgangandi villur. Konufólkanavn er bent skeivt í føroysku týðingini, so tað knappliga ger kvinnu til mann. Her kann talan sjálvandi verða um eitt óhapp, men eitt mannfólkanavn, sum gongur aftur [...] bøkurnar um Tildu - Tilda med segerhuvan (1994 og Tilda lever över (1997), ið lýsir lívið hjá eini kvinnu øll 1900-árini í vestursvenska skergarðinum.