vit andakt uttanfyri klinikkina. Tá komu nógv fólk. So lósu vit úr Bíbliuni á amarinja, og talaðu Guds orð til teirra. Hetta mál mátti eg so læra meg. Men tað mátti umset­ast til konsomálið. Tað var altíð [...] tað var eingin trupulleiki at duga teir uttanat. Klinikkir og skúlar hava verið brúkt sum reiðskap í Guds hond. Summar dagar fór eg út við eini bíbliukvinnu og lærdi tey. Hon var eisini við sum sum tolkur [...] onnur um tað, sum tey høvdu upplivað. Tey fóru út í bygdirnar og fortaldu tað, sum tey høvdu hoyrt, og Guds ríki vaks á ein undurfullan hátt. Tey broyttu eisini medferð. Und­an kristindóminum gingu tey við

býnum. Skotini komu nærri og nærri, men eg havi ongantíð følt meg tryggari. Eg føldi, at eg var í Guds hondum. Men henda gentan var bebbarædd og var ikki til nakra hjálp. Hon segði, at teir koma, og teir [...] møguligt, so vit ikki vóru púra óhjálpin. Eg royndi at ugga sjúklingarnar og segði, at vit vóru í Guds hondum, og hann skuldi varðveita okkum. Skotini hildu áfram til móti morgni. Onkur segði mær, at teir [...] hjá einum sjúklingi. Teir hava so verið nær, og vit hava verið í vandaøki, men eg ivist ikki í, at Gud hevur sett einglavakt um okkum, sum vit annars høvdu aðrar royndir við. Tað sum síðan hendi Eftir at

økinum at hava møti. Eg las og talaði Guds orð til teirra, og tey lurtaðu væl eftir. So segði eg teimum, at ætlanin var at koma regluliga at læra tey at lesa og at boða Guds orð. Eg spurdi so, um tey vildu taka [...] á trænum og talaði Guds orð fyri eini stórari mannamúgvu, sum var eini 3.000 fólk. Shamebo: Gentan lík­­tist ikki menniskja men kom kortini fyri seg Ein dagin spurdi tey: “Tá ið Gud kann fella hetta træið [...] inn í smáttuna. Eg tosaði við hana og las Guds orð fyri henni. Tá svaraði hon aftur og tosaði fyrstu ferð í langa tíð. Vit bóðu fyri henni og løgdu hana í Guds hond. Síðan fóru vit við henni til klinikkina

hetta kundi eisini kosta mær, um illa vildi til. Men eg hugsaði, at teir siga, at tað er trúarfrælsi. Gud hevði sent meg út higar, og hetta mátti eg vísa í verki. So eina ferð ætlaði eg mær at byrja at býta [...] teirra sessir. At enda kom eg til teirra, hugdi í eyguni á teimum og segði: “Gerið so væl. Hetta er Guds orð.” Teir smíltust, takkaðu fyri og tóku ímóti. Her var eingin grund til stúran. Songur til arbeiðið [...] neyvan havi sæð tað fyrr. Grasið er avsviðið, og jørðin næstan skríggjar eftir vætu. Bøn okkara til Guds var, at regntíðin, sum nú skjótt fór at byrja, skuldi gerast góð. Úti í mongum bygd­um stóð nú so

Berisha heldur á enn, og tað sama er við allari hansara familju, sum eg kenni. Tey koma trúføst at hoyra Guds orð. Uttugo var hildin at vera deyður Ein 10 ára gamal smádrongur var borin til klinikkina við stívkrampa

Gamla kirkjugarði í Havn, har gravsteinurin yvir tey stendur sum eitt prýðiligt minni. Enn einaferð má Gud signa minni eftir Elsbu og William Gibson Sloan. Poul Jóhan Djurhuus

kann siga fyri meg, at eg eri ímóti, at hjúnabandslógin verður broytt, tí tað er beinleiðis ímóti Guds orði. Men Hanna kann sjálvandi halda, hvat hon vil. Eg haldi tó ikki, at tað sømir seg, at hon er

fårene den sunde og nærende kost, Guds Ord giver, og vi skal beskytte fårene bl.a. imod de biskopper, præster og prædikanter, der ikke lever og lærer i overensstemmelse med Guds Ord. Spørgsmålet er så: Er vi

ge kommentarer i radio, TV, fra tingets talerstol og i talrige sagkyndige lægmænds udtalelser til Gud og hvermand. Græsrødderne rører på sig. Åh! - den ekspertice. Alle og enhver udtaler sig med forunderlig

tú fært ikki grasið at vaksað skjótari við at tugað í tað. Alt má hava sína tíð. Mín hugsan er: Um Gud vil, fáa Føroyar fullveldið tá tíðin er inni, og vil hann tað ikki, so veit hann best. Um og hvis tann