Meðan kirkjuklokkan á Argjum sló tíggju týsmorgunin 13. mai 2003, andaðist Gullbrand Simonsen av Sandi á Landsjúkrahúsinum eftir svára sjúkralegu. Gullbrand varð føddur 29. februar 1928 á Sandi, og va
Ja, góði bróðir, stuttligari hevði verið at sett seg at práta saman, enn at seta seg at minnast teg. Sum prestur segði í gravtaluni, so høvdu vit eitt sera trygt og gott heim. Av seks systkjum eru vit
Frá einum degi til annan, frá einari løtu til aðra, umrøða vit okkara kæru í tátíð. Hetta er ræðandi, álvarsligt og kensluborið. Mikumorgunin komu boðini um, at Doris ikki var millum okkara longur. He
Tá telefonin ringdi tíðliga sunnudagin 23. mars, visti eg beinanvegin hví. Tað var pabba, ið segði at Bjarti var farin. Eg hevði sitið leygardagin seinnapartin og um kvøldið hjá honum. Hann svav fyri
Viðhvørt havi eg hug at hugsa, nú slapp hann endiliga heim til Harran, tá ið eg hoyri deyðsboðini av einum, sum hevur ligið óhjálpin leingi, og sum kanska slett ikki reiðuliga hevur verið í hesum heim
Hóast eg væl visti, at Anker hevði verið rættiliga sjúkur ta seinastu tíðina, fekk eg ein rættiligan hvøkk, tá eg fekk at vita, at hann var farin, ikki vardi meg, at tað skuldi henda so knapliga, nú h
Bjarti og eg komu at kennast, tá hann eftir lokna skúlagongd tók leiðina oman á kaina og kom at starvast hjá okkum í 1978. Her var Bjarti við til at leggja enn betri lunnar undir eina fyritøku í menni
Øll fáa vit okkara ásettu tíð á fold, summi longri, og onnur styttri. Hetta seinra fekk mín góða vinkona Synnøve. Sjálvt um tað ikki er so lætt at festa nøkur orð á blað so fari eg at royna kortini. V
Ikki vardi tað okkum, tá ið Jørgin fór til Danmarkar í sjúkraørindum, at hetta skuldi verða hansara seinasta ferð her í lívinum. Tá ið vit, sum starvaðust saman við honum, ringdu niður til hansara, va
Mín góða mamma, takk fyri tað tú okkum lærdi, at elska Gud, hann ei sín son spardi. Tú farin er, so sára verður saknað. Aftur tú er pápa hjá. Sovið søtt, til tit aftur vakna. Ein fyrimynd tit vóru. Og
