samstundis ræður um, at fáa gerandisdagin at glíða. Í Vágum eru seks politistar í fullum starvi settir at ansa eftir gott og væl 2.500 fólkum. Borgarar og politi skulu liva í sama lítla samfelag. Teir kenna hvønn

skermurin sum ehvur feilin.   Fyri at tú ikki skal blíva troyttur í eygunum av at hyggja á skermin, má tú ansa eftir at hann ikki bleiktrar. Bleiktranin kemur av at skermurin skiftir mynd so og so ofta hvørt sekund

tíðliga, so tað ikki kemur hartil, at næmingurin gevst í skúlanum. Tað kann til dømis vera við at ansa eftir, at øll eru partur av einum vinabólki. Tá tey koma upp í 7. flokk, gerst tað meira trupult,

ein mánað seinni – ella seinast í apríl, og tá eru tey á Torkilsheygsgarði hvønn dag í haganum at ansa eftir, at ær og lomb hava tað gott. - Fáa ærnar mjólkarfepur, kunnu tær doyggja, um tær liggja ov

er best fyri tey. Tí koma tey ikki út í so nógvar støður, sum kunnu vera óhepnar. Tey duga betur at ansa sær, og fáa fleiri góðar upplivingar. At vit seta orð á tingini saman við teimum, og spegla teimum

sigur: ”Um tað so er storkurin undir himli, so veit hann tíðir sínar; og turtildúvan, svalan og tranin ansa eftir tíðini, tá ið tey skulu koma.” Ja, hetta er sanniliga undranarvert við flytifuglinum – hví kemur

Ungdómurin hevði gjørt seg sjálvan til part av samfelagsskipanini – ein lut, sum myndugleikarnir nú skuldu ansa sær fyri og taka fyri fult. Orðaskiftini vóru mong, serliga við teir yngru lærararnar, og Jóannes

viðurskiftum ræður tað um at finna javnvágir. Í samskifti við útbúgvarar uttanlands vóru ráðini at ansa eftir, at undirvísingin ikki minkaði ov nógv. Tað verður hon søgd at vera aðra staðni – av spariávum

børnum at hugsa fyri seg sjálvi, og foreldrum við. Tú óførleikager børnini. Tey verða minni før fyri at ansa sær, og slettis ikki før fyri at meta um, hvørji vaksin eru at hava álit á, hvørji ikki. Samfeløg

veitst, hví tú skalt tálma nýtsluni, eru sann­lík­indini fyri, at tú mink­ar hana, lítil. Men vit ansa okkum fyri ikki at hava peik­i­fingurin á lofti. Vit eru øll í sama báti, og vit stríð­ast øll fyri