bilar vóru eisini á veg í land. Tí kundi onkur av verkfallsvaktunum lættliga verðið kleimd. Men hetta hendi tíbetur ikki. Tá lastbilurin sett ferð á, vóru fleiri verkfallsvaktir, ið fluttu seg. Men nøkur vóru

an Føroya løgmaður hevur fingið loyvi at bera hægsta heiðurstekinið hjá íslendsku tjóðini. Hetta hendi, tá íslendski forsetin, Ólafur Ragnar Grímsson, á samkomu í Norðurlandahúsinum valdi at heiðra fimm

- 7 ár seinni tá roknskapur fyrilá mótmæltu ovurnýstluni, gjørdu vit bara gjøldur burturúr og, so hendi einki meira, fyrrenn alt, sum tað var, brendi saman. So skuldi annað skil fáast á. Politikkarar sum

okkum, síggja vit stór virði, bæði menniskjalig og peningalig, ið okkara eldru hava latið okkum upp í hendi at umsita og njóta. Tí eiga vit eisini at bera teimum eina stóra tøkk við at geva teimum góðar umstøður

, so hann var erligur. Eftir samgonguskjalinum skal skatta- og avgjaldstrýstið lækkast. Tá einki hendi, boðaði Fólkaflokkurin frá, at kom ikki uppskot um skattalækka, skuldi hann leggja uppskot fram. Men

á veg á staðið at spula vegin, sum er vorðin heldur enn ikki hálur av øllum fiskinum. Hví óhappið hendi er ikki gott at siga, men eitt boð er, at ferðin hevur verið heldur høg í mun til umstøðurnar, tá

neyðugt at halda sær, tá mann koyrir har um vegir, men henda dagin var ikki so ógvusligt. Kortini hendi tað, greiðir hann frá. Maðurin sigur, at takið á lastini var úr glasfipuri og var fest við aluminiumsrammu

Studentaskúlin, Føroyamálsdeildin og Útvarp Føroya. Dagbøkurinar skulu vera Fornminnissavninum í hendi í seinasta lagi allahalgannadag, 1. november 1999. Bústaðurin er: Føroya Fornminnissavn Postsmoga

Brekkunum. Mia er í dag 90 ára gomul. Hans Erland í Brekkunum, maður Sonnu, helt vera rætt, at hetta hendi í samband við 120 ára tiltakið í Klaksvík. Soleiðis kom í, at ein langabbadóttir Gamla Læraran handaði

leygardagin. ? Hetta tíðindaskriv varð viðgjørt sum øll onnur tíðindaskriv, ið koma útvarpinum í hendi. Í hesum førinum endurgóvu vit sum vanligt, tað vit hildu hava týdning tann dagin, veit Jógvan Jespersen