Men longu um tað mundi byrjað varð i Føroyum, fóru fram aðrar rembingar í viðgerðarskipanini um okkara leiðir, m.a. við tí bugburðarbroyting, at hospitalið ikki skuldi taka sær av øllum, men at sjúklingarnir

arbeiddu við einumhvørjum útiarbeiði, kemur presturin úr fyrru bygdini, vit vóru í, á súkklu til okkara. Hann visti tá at siga okkum, at vinmaðurin, sum horvin var, var funnin aftur í eini byrging. Skorin

og hann veittraði aftur. Tá Norröna legði frá bryggju, stóð babba har á keiini og veittraði til okkara, og vit veittraðu til hann, til Norröna tók og snaraði og byrjaði at sigla úteftir, og vit mistu

samskiftishátturin við internetinum hevur eisini lætt munandi um arbeiðið hjá blaðfólki og myndafólki okkara. Nú er lagað manni at skriva ella taka myndir hvar sum helst í landinum ella heiminum og fáa bæði

egna privata og grammatiska problem! Men nei, nú fáa vit at vita, at tað er hetta, sum nívir alt okkara fólk og forpestar gerandisdagin, uttan at fólkið veit av tí, og teir pannurukkandi og djúpt disputerandi

grót og runu hevur hann latið frá sær. Tann nógv umrøddi undirsjóvartunnilin undir Vestmannasundi. Okkara fyrsta fasta samband millum oyggjar undir havbotninum. Tað liggur ein steinur í arbeiðsskúrinum hjá

ov kaldur. Jakka, húgvu og handskar, men systur hansara gevur honum boð um at taka húgvuna av, nú okkara maður skal taka mynd av teimum. Smíl til fotografin!

rakar okkum beinleiðis. Í fjør tók Ferðaráðið eina avgerð um, at hvørja ferð tey vísa ferðafólk á okkara tilboð, taka tey eitt avgjald á 20 krónur. Hetta hendi uttan at kunna okkum um tað. Vit frættu tað

má eg eisini krevja, at tú setir teg inn í tað hugsjónarliga og filosofiska støði, sum vit byggja okkara uppástand á um, at tú røkkur størri frælsi og verunligum sjálvsavgerðarrætti í samvinnu, enn tú kanst

ikki bar stig við sær. Verjuparturin var til ug. Tað skal arbeiðast við at leingja um tíðina, sum okkara hava bóltin. Føroyar vera ongantíð stórar í altjóða fótbólti. Men leygarkvøldið á Svangaskarði staðfesti